کیاجان در گفتارت چند مورد هست
اقبال اقبالی
کیاجان در گفتارت چند مورد هست که بیان روندهای عینی منطقه و میهن نیست:
1- پس از خیزش 88 مردم در ایران و بهار عربی؛ تحولات مصر، ترکیه و تونس نشان از ایستادگی ملت ها در برابر سیاست های دول اسلامی برای به قهقهرا بردن کشورهای شان دارد. در مصر جنبش تمرد از فاجعه اسلامیزاسیون مصر جلوگیری کرد و مانع تکرار سرنوشت ایران و نسل کشی در مصر توسط اسلامگرایان شد. واقعیت اینست که تجربه جمهوری اسلامی درس های بزرگی برای مردمان منطقه و جهان داشته است و کمتر از همه پوزیسیون اپوزیسیون نمای ایران از آن آموخته است.
2-مقایسه رژیم اسلامی قبل از انتخابات و پس از انتخابات؛
جمهوری اسلامی قبل از انتخابات در جنگ مافیائی غرق بود و در انزوا و آبروباختگی (غیربرگشت) بیسابقه از نظر داخلی و جهانی قرار گرفت و جریان خودافشاگری ها ماهیت فاسد نظام و ناکارائی آنرا بر ملا کرد.دولت اعتدال بیان سارش در بالا و "بخش پخته نظام" بعنوان هیئت مصالحه و ترکیبی از جناح ها در راس قدرت قرار گرفت تا به انزوای جهانی، درگیری های جناحی و شکم های گرسنه مردم (جلوگیری از شورش گرسنگان و زورگیران) پاسخ دهد.
تفاوت جمهوری اسلامی قبل و بعد از انتخابات نه مضمونی و نه ناظر بر اتخاذ سیاست های کیفیتا متفاوت از 35 سال گذشته است.
جمهوری اسلامی قانون اساسی دارد، رهبری بنام سیدعلی دارد و شبکه مافیائی روحانیت که چون غده های سرطانی کشور را گرفته اند. اگر امام زمان هم در این سیستم تبعیض بنیاد، ستمگرانه و استبدادی رئیس جمهور شود، قدرتش مانورش در چارچوب پتانسیل نظام و فرمایشات رهبر است.
یعنی امام زمان هم در ارتباط با زنان نمی تواند زیر بار مطالبه پوشش اختیاری زنان ایران برود. نمی تواند سنی ها و زرتشتی ها و بی دین ها را از حقوق انسانی خود محروم نکند و نمی تواند حقوق ویژه روحانیون و "رنگین تر بودن خون اسلامگرایان" از سایر شهروندان مورد توجه قرار ندهد و مهمتر همه نمی تواند اصل رجحان منافع اسلام و اسلامگرایان بر منافع ملت و کشور را نادیده نگیرد.
3- در مورد مسئله هسته ای؛
رزیمی که همه چیز را از مردم پنهان کرده و اهدافش با اهداف و منافع ملی مغایر است و نیز برابرحقوقی مردم را نقض می کند، چگونه انتظار برابر حقوقی در مذاکرات هسته ای دارد؟
4- در حوزه اقتصاد؛
تا وقتی حضور زالوهای نهادهای نظامی، امنیتی، اطلاعاتی و مافیاهای روحانیت شیعه از اقتصاد حدف نگردد و اثرات انها ضدعفونی نشود؛ چگونه می توان بر بحران اقتصادی غلبه کرد؟؟؟ مگر بدون تغییرات بنیادی سیاسی و ساختار شکنی می توان از سدها و موانع کنونی عبور کرد؟
5- در پایان کیاجان چرا مطالبات مردم را تا حد شعارهای روحانی تقلیل دادی؟ ناتوانی رژیم در پاسخگوئی به مطالبات آزادیخواهانه و دمکراتیک ملت باید دلیلی برای تنزل مطالبات تا سیاست منفعلانه صبر و انتظار و امید بستن به ملاحسن روحانی باشد؟ چرا مردم باید منتظر بمانند و نه این که کوشش کنند تا فضای سیاسی جامعه باز شود. دانشجویان، زنان و کارگران تشکل های مستقل خود را ایجاد کنند و با مطالبات خود اعلام موجودت کنند.آزادی تشکل و تحزب و بویژه آزادی همه زندانیان سیاسی نمی تواند تحت هیچ شرایطی تابع ظرفیت های این یا ان ملا گردد.
تفاوت جمهوری اسلامی قبل و بعد از انتخابات نه مضمونی و نه ناظر بر اتخاذ سیاست های کیفیتا متفاوت از 35 سال گذشته است.
جمهوری اسلامی قانون اساسی دارد، رهبری بنام سیدعلی دارد و شبکه مافیائی روحانیت که چون غده های سرطانی کشور را گرفته اند. اگر امام زمان هم در این سیستم تبعیض بنیاد، ستمگرانه و استبدادی رئیس جمهور شود، قدرتش مانورش در چارچوب پتانسیل نظام و فرمایشات رهبر است.
یعنی امام زمان هم در ارتباط با زنان نمی تواند زیر بار مطالبه پوشش اختیاری زنان ایران برود. نمی تواند سنی ها و زرتشتی ها و بی دین ها را از حقوق انسانی خود محروم نکند و نمی تواند حقوق ویژه روحانیون و "رنگین تر بودن خون اسلامگرایان" از سایر شهروندان مورد توجه قرار ندهد و مهمتر همه نمی تواند اصل رجحان منافع اسلام و اسلامگرایان بر منافع ملت و کشور را نادیده نگیرد.
3- در مورد مسئله هسته ای؛
رزیمی که همه چیز را از مردم پنهان کرده و اهدافش با اهداف و منافع ملی مغایر است و نیز برابرحقوقی مردم را نقض می کند، چگونه انتظار برابر حقوقی در مذاکرات هسته ای دارد؟
4- در حوزه اقتصاد؛
تا وقتی حضور زالوهای نهادهای نظامی، امنیتی، اطلاعاتی و مافیاهای روحانیت شیعه از اقتصاد حدف نگردد و اثرات انها ضدعفونی نشود؛ چگونه می توان بر بحران اقتصادی غلبه کرد؟؟؟ مگر بدون تغییرات بنیادی سیاسی و ساختار شکنی می توان از سدها و موانع کنونی عبور کرد؟
5- در پایان کیاجان چرا مطالبات مردم را تا حد شعارهای روحانی تقلیل دادی؟ ناتوانی رژیم در پاسخگوئی به مطالبات آزادیخواهانه و دمکراتیک ملت باید دلیلی برای تنزل مطالبات تا سیاست منفعلانه صبر و انتظار و امید بستن به ملاحسن روحانی باشد؟ چرا مردم باید منتظر بمانند و نه این که کوشش کنند تا فضای سیاسی جامعه باز شود. دانشجویان، زنان و کارگران تشکل های مستقل خود را ایجاد کنند و با مطالبات خود اعلام موجودت کنند.آزادی تشکل و تحزب و بویژه آزادی همه زندانیان سیاسی نمی تواند تحت هیچ شرایطی تابع ظرفیت های این یا ان ملا گردد.