بهرامی گرامی، پیشنهاد کنید،

دوره ما دوره « اندیشه و عمل همگانی» ست. ضرورت دواران ما ایجاب میکند «خرد و عمل»-مان را عمومی کنیم. عقلمان را درهم ذوب کنیم - تا اندیشه ای برای عمل جمعی بیابیم. نظریه های گوناگون - راحلهای مختلف- نقد و انتقاد- در همه عرصه ها لازم است پیش برده شود. که فرهنگی جدید پدید آید. این هم از دست 70 متفکر برنمیاید- کاری عمومی ست. در گام نخست روشنگران وظیفه سنگینی به عهده دارند. توجه کنید به دوره های پیشرفت جوامع مختلف درجهان- به ویژه اروپا- همه این دوره ها از انقلاب فرانسه تا کنون- نخست با انقلاب فکری شروع شده- آغاز دوره پیشرفت اروپا عصر روشنگری ست. انقلاب مشروطیت نخست انقلاب فکری بود. ما اگر میخواهیم مثل پدرانمان زندگی نکنیم ضرورت دارد که یک دگرگونی عمیقی در فرهنگ کهن و سنتی مان به وجود بیاوریم. آنهم توسط همه ما ممکن است. توجه کنید به راحلها و خواسته های جمعی در مورد برخی مسایل که در آذربایجان یافته اند:حفظ محیط زیست زنجان. که خبراش هنوز درسایت هست. و شامل حفظ محیط زیست همه ی شهرها میشود. حفظ محیط زیست دریاچه اورمیه . که باز شامل همه جاست. تحصیل زبان مادری. شرکت مردم در اداره ی امور خود. که نفی دیکتاتوری ست. و بیانگر دموکراسی. و مثالهای دیگر. مسئله این است که همچو کارها و نتایج جمعی لازم است در اندیشه و عمل خود روشنگران و محیط سیاسی نیز تحقق یابد. موضوع و پرسش اینست :« چگونه می توان از استبداد درونی و بیرونی - در جامعه و محیط سیاسی یک قدم آزاد شد؟»