دوستان گرامی، اگر کسی بخواهد

دوستان گرامی، اگر کسی بخواهد درباره تاریخ یک سرزمین بپژوهد نخستین کاری که باید انجام دهد دور ریختن همه نوشته هائی است که ناسیونالیست ها درباره آن سرزمین نوشته اند چون راستگوئی آن هم درباره رویدادهای تاریخی در میان ناسیونالیست ها جائی ندارد! و پنداری دور از خرد به نام ناسیونالیسم بدون دروغ بافی و داستان سازی و تاریخ تراشی درباره سرزمین های گوناگون نمی تواند پابرجا باشد! درباره چگونگی پیدایش اورمیه و بررسی واژه اورمیه نیز نخستین کاری که ما باید انجام دهیم دور ریختن همه نوشته هائی است که پان نامه نویسان درباره این شهر نوشته اند. ********** پس از کوچ آریائی ها به هند که هزاران سال پیش رخ داد گروهی از آنها از جنوب ایران گذشتند و به جنوب عراق رسیدند و شهریگری (سومر) را برپا کردند، پایتخت سومری ها شهر (اور) بود و اور واژه ای آریائی است و چم آن (آفتاب) است، از این روی واژگان اور، هور، خور، خورشید، خوراسان (خراسان)، خوروس (خروس) و بسیاری از واژه های دیگر باهم در پیوند هستند، از سوی دیگر با آن که (اور) واژه ای آریائی است و چم آن (آفتاب) است در میان سامی ها به شهر (اور) گفته می شد هر چند که این واژه چم دیگری داشت و از سومری ها برگرفته شده بود و این چنین بود که گروهی از سامی ها هنگامی که شهری را پر از آسایش و آسودگی ساختند نام آن را (اورشالایم) گذاشتند که از دو بخش (اور) که چم آن (شهر) است و (شالایم) که چم آن (آسودگی) است درست شده بود، (اورشالایم) را گروهی از سامی ها (اورشلیم) نیز می خوانند و چون زبان عربی نیز از گروه زبان های سامی است برابر واژه (شالایم) یا (شلیم) در زبان عربی واژه (سلیم) است که با واژه های: سالم، سلام، سلامت، اسلام، مسلم و .......... هم خانواده است. ********** در این میان گروهی از سامی ها که شهریگری (آشور) را برپا کرده بودند به کنار دریاچه ای با آب شور رسیدند و در آنجا شهری را برپا کردند که چون آن شهر نمناک و پرآب بود نام آن را (اورمیاه) یا (شهر آب) گذاشتند که واژه (اورمیاه) از دو بخش درست شده است که یکی از آنها (اور) است که چم آن آن چنان که گفته شد در میان سامی ها (شهر) است و دیگری (میاه) است که واژه ای سامی است و چم آن (آب) است و چون زبان عربی نیز از گروه زبان های سامی است برابر واژه (میاه) در زبان عربی واژه (ماء) است. ********** پس از نابودی شهریگری (آشور) به دست گروهی از آریائی ها که (ماد) نام داشتند و مانند هخامنشیان به زبان (پارسی) سخن می گفتند این شهر به دست آریائی ها افتاد، پس از تاختن عرب ها به ایران عربی شده واژه (اورمیاه) شد (اورمیّه) و پس از آن که بیشتر مردم آذربایجان ترک شدند واژه (اورمیّه) همچنان بر جای ماند، به هر روی پس از (الف) باید (واو) نوشته شود و (اورمیه) درست و (ارومیه) نادرست است.