نهال من کی گل می دهد؟

نهال من کی گل می دهد؟
دخترکی زیبا فرو افتاده بر خاک
تکرار می کند. 
کیان جان 
در بهاری نه چندان دور!  
دو زیبای معصوم
مغرورو سرکش 
چشمانی شرقی با اندوهی تاریخی 
مجامعت شورانگیز  کودکی و جوانی 
زندگی
عشق 
شادی 
امید و آرزو 
دوپیکرغرق درخون  
سردی واندوه مرگ.
دخترکی  با طراوت هفده بهار
با گیتاری شکسته 
غلطیده برکف سرد خیابان.
گیسوانی خونین 
افشان
  چشمانی به زیبائی یک رویا 
خیره شده برآسمان.
 دهانی باز
دربدرود درد انگیز
با 
حیاتی که دیگراز آن او نیست. 
دهانی که دیگردر گوش محبوبش
زیبائی یک تمنای عاشقانه را نجوا نخواهد کرد. 
پسرکی نه ساله
معصومیتی کودکانه 
سایه افکنده بر سرتا سر خیابان . 
هنوز کوچه ازفریاد شادمانه او انباشته است.
اما
اودیگر بازی نخواهد کرد. 
گلوله ای قلب کوچکش را دریده است
خدای رنگین کمانش مرده . 
میدان گاه غریبیست.
یوزپلنگ مغرور
پنجه بر صخره ها می کشد.
بربلندای کوههای سرکش ایران زمین می ایستد.
میغرد!
مردی با طناب داری برگردن
شادی مردمان آرزو می کند.  
مردی دوزخی
مردی فرو مایه
مغرورازقدرت
فرمان بر قتل عام می دهد. 
"ترا چه سود
فخر بر فلک
فروختن 
هنگامی که 
هر غبار راه لعنت شده نفرینت میکند؟
تورا چه سود از باغ ودرخت
که با یاس ها
به داس سخن گفتی
 آن جا که قدم بر نهاده باشی 
گیاه
از رستن سر باز می زند
چرا که تو
تقوای خاک وآب را
هرگز
باور
نداشتی....
...  باش تا نفرین دوزخ از تو چه سازد !
که مادران سیاهپوش
داغ داران زیبا ترین فرزندان آفتاب وباد 
هنوز ازسجاده ها
سر بر نگرفته اند."  شاملو
هنوز دخترکان جوان با گیسوان رها در باد
آزادی را فریاد می زنند 
کودکان با قایق های چوبی دست سازشان  
درجستجوی خدای رنگین کمان خویشند .
با سوالی ساده!
پس کدامین هنگام
شادی فرا خواهدرسید ؟
کدامین هنگام نهال های  کوچک ما
که در باغچه کاشته ایم  
بی هراس از شحنگان
گل خواهند داد؟
و آزادی فرا خواهد رسیید؟
کدامین هنگام ؟
ابوالفضل محققی