جناب خانم یا آقای قرنقوش

که رژیم همچنان که در سیستان و بلوچستان نشان داد، به اعدامها و ترورهای بیشتر روی می آورد و شما هم به کار خودتان ادامه می دهید. فرض را بر این بگیریم که شما با این ترورها موفق شدید که رژیم را سرنگون کنید (این یک فرض محال است. ترور با خیزش میلیونی مردم - چه مسلحانه و چه مسالمت آمیز- متفاوت است. سازمان مجاهدین خلق و بعضی سازمانهای دیگر بیش از 30 سال است که این راه را در ایران تجربه کرده و موفق نشده اند)، نتیجه چه می شود؟ نتیجه این است که بقایای رژیم همراه با بقیه مخالفان شما، به ترور شما و افراد رژیم شما می پردازند و شما هم در مقابل آنها را می کشید. وقتی صدای مهیب تفنگ و مسلسل بلند شود، همچنان ادامه می یابد. آنها هم به تلافی، باز هم شما را می کشند و شما هم آنها را و این داستان تا ابد ادامه پیدا می کند. همیشه و در سراسر تاریخ و در همه جای جهان اینطور بوده که هر جا صدای تفنگ بلند شده و هرجا که اعدام و شکنجه و کشتار بوده، دمکراسی خفه شده است. خشونت در مقابل خشونت و باز هم خشونت در مقابل خشونت. این استدلال شما می تواند هزاران سال ادامه پیدا کند. آیا موقع آن نرسیده که به این روشهای غیرانسانی خاتمه داده شود؟ آیا واقعا راهی بجز کشتن وجود ندارد؟ آیا تا به حال در تمامطول تاریخ در جایی از این دنیا کشوری و ملتی به دمکراسی رسیده اند؟ آیا در کشوری در این دنیا رفاه و آسایش از لوله تفنگ بیرون آمده است؟ آنچه که همیشه از لوله تفنگ بیرون آمده قتل و کشتار و غارت و بی خانمانی و ویرانی و دیکتاتوری بوده و خواهد بود.