این آقا ظرف، با این ادا و

این آقا ظرف، با این ادا و اطوارش ، با چهره خندان و متمدن ، چه دل میده و قلوه میگیره. به این میگن تمدن! و این بسی مایه افتخار است که ایران با وجود اعدامهای روزانه اش، چنین سیاست بازان عشوه گری دارد. قر کمر و ادا و اطوارش غیر قابل توصیف است. یاد آقای تبریزی به خیر! ای کاش من نیز یک شاعر بودم. و مثل خانم هدایتی چند بیتی در وصف ادا و اطوار حضرت ایشان می سرودم . خداوند تبارک سایه چنین اشخاص والا و طناز را، از سر ایرانیان دریغ نفرماید. ترسم نه رسی به کعبه ای طنازی، این ره که تو میروی به پاکستان است.