هم چوب زهر خوردن و هم پياز
Anonymous
هم چوب زهر خوردن و هم پياز زهر نخوردن.....................
مذاکرات اتمی ژنو امروز (شنبه) هم ادامه يافت. يک روز تمديد با حضور وزيران خارجه. رسانه های رژيم اين تغيير را علامت جدی تلقی کردن مذاکرات توسط 5+1 دانستند. اما رسانه های بين المللی گفتند اين نشان می دهد که رژيم ايران آماده دادن يک امتياز جدی است.
در شامگاه شنبه، صحبت از ناتمام ماندن مذاکرات و تشکيل جلسه ديگری در هفته آينده است.
رسانه های جهان علت را سخت گيری بيش از پيش 5+1 به ويژه فرانسه و آمريکا در دادن امتياز به رژيم می دانند. روزنامه های باند خامنه ای و تلويزيون رژيم هم همين وضعيت را تأييد می کنند. مثلاً کيهان خامنه ای امروز در يادداشت روزش با آه و ناله نوشته است آمريکا به دنبال «يک توافق متوازن و پاياپای» نيست بلکه درصدد «مهندسی جديدی برای تداوم خدعه و خيانت» است. ارگان ولايت فقيه، به نقل از رسانه ها افزوده است: «آمريکايی ها قصد ندارند حتی اندکی از تحريمهای اصلی را حذف کنند». تلويزيون رژيم هم از رويکرد آمريکا در تحميل «عدم توازن» گلايه می کند و می گويد: «چيزی که می خواهند بدهند با درخواستی که دارند توازن» ندارد.
گرچه طرفين به خواست رژيم جزئيات توافق را اعلام نمی کنند، اما از همين خبرها و از وضعيت فلاکت بار نظام ولايت فقيه می توان فهميد که رژيم آخوندی تا چه حد ضعيف در پشت ميز مذاکره قرار گرفته است. رژيمی در محاصره بحرانهای متعدد و نگران يک انفجار بزرگ اجتماعی.
اين وضعيت را از رويکرد مطبوعات و رسانه های باند خامنه ای هم می توان فهيمد. آنجا که از يک طرف عليه آمريکا که می خواهد چنين قراردادی را تحميل کند، دود و دم و به ظاهر عربده کشی می کنند، اما در همان مقاله يا در يک روزنامه ولايت مدار ديگر مثل جوان، ارگان بسيج سپاه پاسداران، از «سر افرازی» حسن روحانی در مذاکرات، سخن می گويند و برايش کف می زنند. البته به شرط اين که «بتواند گشايش در معيشت و اشتغال و گشايش در تحريم» را محقق کند.
مطبوعات باند رفسنجانی وضعيت وخيم نظام ولايت را بهتر نشان می دهند، عموم آنها به نمايشگاه بی قراری برای بستن هر چه سريعتر قرارداد نوشيدن زهر تبديل شده اند با تيترهای درشت در صفحات اول مثل: «يک گام تا توافق بزرگ قرن»، «ديپلوماسی روحانی به بار می نشيند»، «زمزمه توافق بزرگ» يا «ژنو در آستانهٴ توافقی بزرگ خبر سازترين نقطه جهان شد».
اين وضعيت و رويکرد که از يک طرف رژيم را در آستانهٴ خوردن زهر نشان می دهد و از طرف ديگر بيانگر تلاش خامنه ای برای گريز از آثار زهر است، شتاب فروپاشی درونی نظام ولايت فقيه را بيشتر می کند و باعث می شود که هم چوب زهر را بخورد و هم پياز نخوردن زهر را، آن هم در شرايطی که در محاصره بحرانها راه پس و پيش ندارد.
رسانه های جهان علت را سخت گيری بيش از پيش 5+1 به ويژه فرانسه و آمريکا در دادن امتياز به رژيم می دانند. روزنامه های باند خامنه ای و تلويزيون رژيم هم همين وضعيت را تأييد می کنند. مثلاً کيهان خامنه ای امروز در يادداشت روزش با آه و ناله نوشته است آمريکا به دنبال «يک توافق متوازن و پاياپای» نيست بلکه درصدد «مهندسی جديدی برای تداوم خدعه و خيانت» است. ارگان ولايت فقيه، به نقل از رسانه ها افزوده است: «آمريکايی ها قصد ندارند حتی اندکی از تحريمهای اصلی را حذف کنند». تلويزيون رژيم هم از رويکرد آمريکا در تحميل «عدم توازن» گلايه می کند و می گويد: «چيزی که می خواهند بدهند با درخواستی که دارند توازن» ندارد.
گرچه طرفين به خواست رژيم جزئيات توافق را اعلام نمی کنند، اما از همين خبرها و از وضعيت فلاکت بار نظام ولايت فقيه می توان فهميد که رژيم آخوندی تا چه حد ضعيف در پشت ميز مذاکره قرار گرفته است. رژيمی در محاصره بحرانهای متعدد و نگران يک انفجار بزرگ اجتماعی.
اين وضعيت را از رويکرد مطبوعات و رسانه های باند خامنه ای هم می توان فهيمد. آنجا که از يک طرف عليه آمريکا که می خواهد چنين قراردادی را تحميل کند، دود و دم و به ظاهر عربده کشی می کنند، اما در همان مقاله يا در يک روزنامه ولايت مدار ديگر مثل جوان، ارگان بسيج سپاه پاسداران، از «سر افرازی» حسن روحانی در مذاکرات، سخن می گويند و برايش کف می زنند. البته به شرط اين که «بتواند گشايش در معيشت و اشتغال و گشايش در تحريم» را محقق کند.
مطبوعات باند رفسنجانی وضعيت وخيم نظام ولايت را بهتر نشان می دهند، عموم آنها به نمايشگاه بی قراری برای بستن هر چه سريعتر قرارداد نوشيدن زهر تبديل شده اند با تيترهای درشت در صفحات اول مثل: «يک گام تا توافق بزرگ قرن»، «ديپلوماسی روحانی به بار می نشيند»، «زمزمه توافق بزرگ» يا «ژنو در آستانهٴ توافقی بزرگ خبر سازترين نقطه جهان شد».
اين وضعيت و رويکرد که از يک طرف رژيم را در آستانهٴ خوردن زهر نشان می دهد و از طرف ديگر بيانگر تلاش خامنه ای برای گريز از آثار زهر است، شتاب فروپاشی درونی نظام ولايت فقيه را بيشتر می کند و باعث می شود که هم چوب زهر را بخورد و هم پياز نخوردن زهر را، آن هم در شرايطی که در محاصره بحرانها راه پس و پيش ندارد.