جناب توکلی، باسلام پرسش بجائی

با این توافق صوری، میداند که در این مقطع زمانی، با چنین توافقی بخشی از دارائی های بلوکه شده اش آزاد خواهد شد. و قدری از فشارهای قدرتهای بزرگ از رویش کم میشود. اما این موقعیت بدست آمده که رژیم بدان نیاز دارد، موقتی است، زیرا در صورت حذف دشمن خارجی، در اثر مشکلات لاینحل داخلی که رژیم را تهدید میکند، آتش طغیان اعتراضات مردم سر خواهد کشید، و هر آن ممکن است که این اعتراضات گسترده ایران را فرا بگیرد، و رژیم را زمین گیر کند، از این جهت برای ادامه حیات ننگین خود بعد از اندک مدتی دومرتبه با حرکات و رفتار، و شعار های شبهه آمیز دشمن تراشی نموده، و بدین طریق دو مرتبه جهت اعتراضات را بسوی یک دشمن خارجی سوق خواهد داد، تا خود را بدین شیوه از زیر ضرب، و آتش عصیان و اعتراضات توده های بجان آمده خارج کند. رژیم میلیارد دلار برای تاسیسات هسته ای هزینه خرج کرده است. و در واقع چنین تاسیساتی به مثابه یک بمب ساعتی، فاجعه محیط زیستی، هستی مردم ایران تهدید میکند. صنعتی که از طریق مستشاران خارجی، ایجاد شده و بیش از نود در صد آن وابسته، و به بهای صدها برابر گران خریداری شده است. در تمام طول تاریخ، کشور ایران، هیچگاه از روسیه صنعتی را دریافت نکرده است، که به صرفه و قابل اطمینان و قابل بهره برداری اقتصادی، و سود آور باشد، نمونه اش ذوب آهن زمان شاهنشاه آریامهر، مدام الظله. حالا که چین، پاکستان، کره شمالی و مخصوصا روسیه، و دیگر بازیگران پشت پرده، تاسیسات اتمی، که در نهان و آشکار سه دهه، ایران را مثل گاو شیر ده ای، بیش از صد و پنجاه میلیارد دلار دوشیده اند، اکنون مشکل حل نشده، و چیزی هم عوض نشده است، بلکه دوشندگان دیگری، مثل اروپای غربی و آمریکا وارد گود شده اند، و قدرتهای جهانی اکنون در رقابت نسبت بهم، بیش از پیش، پنجه بر اقتصاد بیمار ایران می افکنند. و چون احتضار احتمالی رژیم را بخوبی درک میکنند، این فرصت طلائی را با ولع هر چه خشن تر بکار میگیرند، که فردا پس از باز دید، و فیلمبردای ذره به ذره این مجتمع ، ایران دیگر حد اقل امکان استتار، و دفاع از خود را نیز از دست خواهد داد، و شمشیر دامکلوس قدرتهای خارجی بیش از هر زمان، بر فرق رژیم دیکتاتور، برای باج دهی هرچه بیشتر، سنگینی خواهد کرد. در اینجا نه صحبت از دموکراسی در میان است، و نه صحبت از وضعیت اسفبار مردم ایران. در اینجا صحبت از سود های افسانه برای کشور های خارجی، و بر پا نگهداشتن جسد پوسیده، رژیم اسلامی برای چند صباحی دیگر است، رژیمی که 34 سال پیش خودشان در ایران بر سر کار گذاشته اند. و لازم است که در اینجا بدان اشاره شود، که با تمام این شعبده بازیها، در جغرافیای ایران، نه چوبه های دار برچیده خواهد شد، و نه ماهیت رژیم عوض خواهد شد. و کسانیکه دلشان را به این معاملات سیاسی خوش کرده اند، باید از آنان پرسید: که چه روسیه، و چه آمریکا و هم پیمانانش، جز تحمیل جنگ و تباهی، تا بحال برای مردم ایران چه خوشبختی، و سعادتی را به ارمغان آورده اند، که مردم از آن خبر ندارند؟