در پاسخ Anonym گرامی که نوشته

بعد ها و در دوره ی معاصر نیز این موضوعات به تقلید از اروپا در نوشته ها به چشم میخورد. 7-کیفیت چگونگی آوردن این اندامها در نوشته بستگی به هنر و فکر و قلم نویسنده دارد. 8- وقتی قلمزنی هنر و «کیفیت» نداشته باشد چیزی که از آب درمیاید، میشود همین مطلبی که خوانندگان ملاحظه میکنند. 9- این مطلب تاکنون بیش از 5 هزار بیننده داشته در صورتی که شعر و نوشته ادبی بین 300 - 2000 بیننده دارد. شما شعرهای لویی آراگون و پابلو نرودا را ببینید، آنها هم از اندامهای انسان سخن گفته اند؛ اما هنرمندانه و نه دئمی. خوب دیگر. وقتی جامعه ی ما همه کارش دئمی باشد این چیزها هم دئمی از آب درمیایند.و آبرو ریزی هنر. در ادبیات بدن انسان را به چهار شکل تصویر میکنند: 1- اروتیکی؛ 2-سکسی؛ 3- هنری؛ 4- و آمیخته ای از سه فرم مذکور. 10- در دنیای معاصر بعضی ها به دنبال این هستند که نامشان بر زبانها بیفتد. مثلاً خودشان را از بالای یک ساختمان 20 یا 30 طبقه به پایین پرت میکنند. می میرند ولی نامشان برای چند روز زبان زد میشود. یا کلمات را 20 و 30 بار در یک سطر تکرار میکننند که نامشان« تکرار» و زبان زد بشود. یا دئمی اندامهای جنسی انسان و حیوانات را تکرار میکنند که نام آور شوند. و بعضی سایتها هم به دنبال جذب خواننده اینگونه نوشته ها را منتشر میکنند. که مثلاً برای خود «تیراژ» درست کنند. که شاید خواننده بعد از تفریح و نگاه به این «شو» ها چند مطلب به درد بخور هم پیداکند. که شاید خرد و اندیشه خود را به کار اندازد. اگر این الکی خوشیها نیرویش را نگیرند.