جناب حقیقتگو سلام؛
بهنام چنگائی
جناب حقیقتگو سلام؛
ابتدا از شما خواهش دارم که پس از این نام مرا درست بنویسید( چنگائی) و اما: پیرامون نقد شما بر شعرم برای ماندلا، رک و راست بگویم: در اعتراض شما حقیقتی جدی وجود دارد. باید صراحت دهم که: اگر صادق باشم که سعی می کنم باشم؛ پس حق با شماست و بنابرین به گوشه و کنایه زدن های شما بها می دهم. زیرا این بزرگ مرد، در برابر آپارتاید جانانه ایستاد و سر آخر به همت سازماندهی گنگره ملی آفریقا، با مقاومت های تا به پای جان و توام با مبارزه های بلند توده ای و سراسری سرآخر، سیاهان با رهبری او و یارانش توانست نژادپرستی را به زمین کشد و خیلی خوب هم کشیدند.
اما این مبارزات گسترده به دلیل عدم تعهد ماندلا و یاران حکومتی او به برابری و تهدید گزمگان امپریالیست جهانی علیه چنان خواسته هائی، نبرد طبقاتی در همان خواسته محدود خفه شد، مسکوت ماند و چراغ مبارزه برای نان خاموش شد. به همین خاطر آزادی و عدالت که حقیقتا لازم و ملزوم یکدیگر می باشند، میسر نشد. زیرا عدم وجود یکی از آنها، به منزله ی نبود هر دوی آنهاست. به هر رو در این رابطه من سعی بر آن داشتم که هر دو سوی واقعه را در نظر شعرم آشکار کنم که ظاهرا چنین نبوده است! از پانویس شما قدردانی می کنم و تندرست باشید