حضورمنور، بارگاه مبارک و

برآبد، که حضرت اشرف بیهوده و بدون منطق بطور گستاخ مقال میفرمائید که: " لابد جناب نوابتان مستحضرید ...که چون رازی نام یک لا قبایی پرده از خبط عظیم و شطح حجیم جناب اقدستان برداشت، از معرکه مجادله متواری شده اید و بنا بر رویه مرسوم جماعت عشیره پرست خودتان را به کری و کوری زده اید تا آبها از آسیاب بیفتد و اسباب خجالت ذات مبارک همایونی شما را بندگان به طاق نسیان بسپارند!؟ " پایان افاضات تخلیه. به یمن چنین خبط و جسارتی در تناصر فهد، مرکب عداوت را، در میدان جهالت، به تسجیل شجیع، در مصاف شعب، بتازیدن تصویغ بر گرفته، به تجمیع قوا، ساحت افذ را، مخلوع الحضور دیده، و چنین تصعیدی در تشریح قلم، در قوام تفهیم، خویشتن را زار و مجیز گرداند، که چنان جحاظ بصر، در باب وهم، و تفکیر تنفیر، در ساحت قرا چنان آید، که در خلال مقصود، نمود به تظهیر محاذ بباشد، تغشیش و تطمیع احوذ، برغم تجویز غلیظ، بر اخلاق نشاید، و چنین تکثر غیر معقول و تماما آبکی، از جانب حضرت اکرم، از حیطه تعقیل مجزا بباشد. و عرض به شرف مبارکت، امید است خداوند تبارک، وجود جلیل حضرت اشرف را، بزودی از کنز کنازان، شر شیاطین، محفوظ، و از لحن مجانین، خبط عظیم، و حجم شتیم شفا بفرماید. التماس دعا!