اندیشۀ " می بخشیم و فراموش

1- آزادی همه ی زندانیان سیاسی. 2- آزادی پوشش و برابری زن و مرد. 3- آزادی همه احزاب و فعالیت سیاسی. 4- ایجاد سیستم چند حزبی. 5- ایجاد عدالت اجتماعی 6- رفع تبعیض از ملیتها و امکان اداره ی امور خود.7- جدایی دین از دولت. 8- لغو مجازات اعدام. 9- و غیره. در چنین شرایطی امکان تحقق ایده ی مذکور در ایران هم وجود دارد. ولی حکومت ایران متأسفانه فاقد چنین کیفیتی ست. این حکومت منتظر آن است که با خیزش عمومی سرنگون شود. و در چنین شرایطی او را « نه می بخشند و نه جنایتهایش را فراموش میکنند». آرزوی من هم آن است که حکومت خرد خود را بکاراندازد و موجب انقلاب خونین نشود.