پا پک خرم دین ایرانی آ ذ ری
Anonymous
پا پک خرم دین ایرانی آ ذ ری نه ترک .
با توجه به غیرمستقل بودن سیا ست که اززمان سا سا نیا ن شروع شد و تا به امروزا د مه دارد ذرتشتیان برای یا یستا دگی درمقا بله تها جم روم که جنگها ی چند صد سا له را در پی دا شت مجبور به تشکیل ا تحا د دینی برآمد ند رو میا ن هم که تا دیروز رفرمیست ها یهودی را می کشتند "همان مسیحی ها " ازقرن صفرمیلادی تا ٣٥٠ میلادی از آن به بعد ا تحا د دینی بو جود آ ور دند بجای کشتن مسیحی ها آ نها را پیش آهنگ سیا ست های تجا وزا ت خود به شر ق کرد ند آمدند تا به ارمنستان . چرا که شر ق یا اورینت orient برا ی آنان همیشه گنج و ثرو ت بو ده هنوزهم هست. بزرگی فرهنگ ایران آ ن است که مسیحیت مشروعیت خود را از فرهنگ ایران میگیرد .آ ن سه مرد دانا که درغا رنو ید تو لد مسیح را مید هند از پرشین هستند البته ان سه مرد در اصل سه زن هستند و در فرهنگ خرم دینی رد پای آنها بسیا راست.
حال سوالاینست که درجهان دیروزکه چها رکشورهزا ری وجود دارند یک هندوستان,دو چین,سوم مصر,چها رم ایران چرا آ ن هرسه دانا از ایران! چرا ازچین نه!, چرا هندوستان نه!, چرا مصر نه! ,بطور خلاصه مسیحیت مشروعیت را از فرهنگ ایران میگیرد ودراین روزها سا له جدید آن را انکار نتوان کرد.ماهم به د لیل ند اشتن سیا ست مستقل تا بع وتا ثیر پذ یر سیا ست آ نها شده ایم. را ست ما قبله اش میشود حجازوچپ ما میشود کرملین بخش بزرگی هم ازجمله آزادی خواهان ما از تبا های گونا گون برون مرزی همانند پیشه وری ها وامثال آنها چه دیروزوچه آ مروزدر دام این جا ذ به ها گر فتا رمیشوند زندگی خود را برباد میدهند. بجا ی بازآ فر ینی وزا یش از فرهنگ خود وترویج آن نه عوام بطو رمثال مزد ک که پا یه گذ ا رسو سیا لیسم ا ست به گدا ی نزد خرس شما لی به کرملین میروند.و قتی ا صل حقیقت را مییا بند که با ید خود کشی کرد همان که بر پیشه وری و ا مثا ل آ نها رفت.درچند خط پا یان سیا ست خرس شما لی.
يلتسين وسران وقت اوكراين وبلاروس كه دردهه اول دسامبر 1991 در استراحتگاهي در بلاروس جمع شده بودند، بدون اعلام قبلي تصميم گرفتند كه جاي اتحاد شوروي را يك جامعه مشترك المنافع مركب از كشورهاي مستقل بگيرد وكمترازسه هفته بعد،عمراين ابرقدرت (قدرتي كه هيتلررا از پاي درآورد ومانع پيروزي آمريكا درجنگ ويتنام ونيز سقوط كوبا و ... شد) پايان يافت ونظام 74ساله سوسياليستي اش هم ازميان رفت، درست مثل اين كه ازاول هم وجود نداشت. مورخان وتفسیرنگاران به نوبه خود گفته بودند که چون و بویژه پس از آگوست 1953، ایران درکنارغرب قرارگرفت و به سرکوب چپگرایان پرداخت، دولت مسکو نتوانست از طريق ايران خودرا به خلیج فارس واقیانوس هند که هدفش بود برساند وخاورمیانه را کنترل ومانع رشد اقتصاد اروپا وژاپن شود و اقمار اروپایی روسیه که درجنگ جهاني دوم آسيب شديد ديده بودند، فقيرترشدند وفقرعوامل ايجاد نارضايتي وطغيان است مخصوصا در ميان آن دسته که قبلا فقير بشمار نمي آمدند وسوء مديريت وترتيبات دولتي خلاف عقل سليم باعث فقر آنان شده باشد.يكي از اين مفسران که گرایش به چپ دارد نوشته بود: آهاي پوتين، آيا صداي مرا مي شنوي؟. اگر مي شنوي، گوش كن: يك راه بيشتر باقي نمانده است و آن امضاي قانوني است كه «دوما» چند سال پيش تصويب كرد و انحلال شوروي را كه بدون يك رفراندوم سراسري صورت گرفته است غير قانوني خواند و يلتسين اين مصوبه را بدون رد و يا قبول در کشوي ميزش گذاشت. براي امضاي اين مصوبه وقت زیادی نداری و پس از آن بايد با توسل به خشونت و احيانا جنگ و ستيز به جمع كردن ملل امپراتوري روسيه و دست كم اوكراين و گرجستان دست بزني تا قدرت های رقیب آنهارا متحد خود نکنند و در کنار دیوار روسیه پایگاه نظامی نسازند، همچنان كه تعهدات اواخر دهه 1980 را كه اگر پيمان ورشو منحل شود، ناتو را منحل خواهند كرد زير پاي گذاشتند و قلمرو اين اتحاديه را تا داخل شوروي سابق گسترش دادند و به قفقاز و آسياي ميانه به بهانه هاي مختلف مستشار نظامي وارد ساختند. تحولات اخير ثابت كرده كه غرب به سياستهاي دوران پيش از جنگ جهاني اول بازگشته است، و در چنين شرايطي مسكو براي بقاء، راهي ندارد جز بازگشتن به سياست خارجي تزارها و سياست تعديل شده داخلي (اجتماعي - اقتصادي) شوروي ها.گذشت زمان نشان داد که روسيه تا حدی به خود آمده وازجمله ازبکستان را مجبور به لغو اقامت نظاميان خارجي درخاک خود کرد، درگرجستان وارد جنگ شد و با تهديد، ناتوراازنزديک شدن به اوکراين منصرف ساخت، به گسترش سازمان شانگهای کمک کرد و .. ولی، تا فساد اداری ـ اقتصادی روسیه ومافيابازي دراين کشورپایان نیابد، بوروکراسی بد از میان نرود و روسیه دارای یک ژورنالیسم کارآمد نشود همچنان درجا خواهد زد.
يلتسين وسران وقت اوكراين وبلاروس كه دردهه اول دسامبر 1991 در استراحتگاهي در بلاروس جمع شده بودند، بدون اعلام قبلي تصميم گرفتند كه جاي اتحاد شوروي را يك جامعه مشترك المنافع مركب از كشورهاي مستقل بگيرد وكمترازسه هفته بعد،عمراين ابرقدرت (قدرتي كه هيتلررا از پاي درآورد ومانع پيروزي آمريكا درجنگ ويتنام ونيز سقوط كوبا و ... شد) پايان يافت ونظام 74ساله سوسياليستي اش هم ازميان رفت، درست مثل اين كه ازاول هم وجود نداشت. مورخان وتفسیرنگاران به نوبه خود گفته بودند که چون و بویژه پس از آگوست 1953، ایران درکنارغرب قرارگرفت و به سرکوب چپگرایان پرداخت، دولت مسکو نتوانست از طريق ايران خودرا به خلیج فارس واقیانوس هند که هدفش بود برساند وخاورمیانه را کنترل ومانع رشد اقتصاد اروپا وژاپن شود و اقمار اروپایی روسیه که درجنگ جهاني دوم آسيب شديد ديده بودند، فقيرترشدند وفقرعوامل ايجاد نارضايتي وطغيان است مخصوصا در ميان آن دسته که قبلا فقير بشمار نمي آمدند وسوء مديريت وترتيبات دولتي خلاف عقل سليم باعث فقر آنان شده باشد.يكي از اين مفسران که گرایش به چپ دارد نوشته بود: آهاي پوتين، آيا صداي مرا مي شنوي؟. اگر مي شنوي، گوش كن: يك راه بيشتر باقي نمانده است و آن امضاي قانوني است كه «دوما» چند سال پيش تصويب كرد و انحلال شوروي را كه بدون يك رفراندوم سراسري صورت گرفته است غير قانوني خواند و يلتسين اين مصوبه را بدون رد و يا قبول در کشوي ميزش گذاشت. براي امضاي اين مصوبه وقت زیادی نداری و پس از آن بايد با توسل به خشونت و احيانا جنگ و ستيز به جمع كردن ملل امپراتوري روسيه و دست كم اوكراين و گرجستان دست بزني تا قدرت های رقیب آنهارا متحد خود نکنند و در کنار دیوار روسیه پایگاه نظامی نسازند، همچنان كه تعهدات اواخر دهه 1980 را كه اگر پيمان ورشو منحل شود، ناتو را منحل خواهند كرد زير پاي گذاشتند و قلمرو اين اتحاديه را تا داخل شوروي سابق گسترش دادند و به قفقاز و آسياي ميانه به بهانه هاي مختلف مستشار نظامي وارد ساختند. تحولات اخير ثابت كرده كه غرب به سياستهاي دوران پيش از جنگ جهاني اول بازگشته است، و در چنين شرايطي مسكو براي بقاء، راهي ندارد جز بازگشتن به سياست خارجي تزارها و سياست تعديل شده داخلي (اجتماعي - اقتصادي) شوروي ها.گذشت زمان نشان داد که روسيه تا حدی به خود آمده وازجمله ازبکستان را مجبور به لغو اقامت نظاميان خارجي درخاک خود کرد، درگرجستان وارد جنگ شد و با تهديد، ناتوراازنزديک شدن به اوکراين منصرف ساخت، به گسترش سازمان شانگهای کمک کرد و .. ولی، تا فساد اداری ـ اقتصادی روسیه ومافيابازي دراين کشورپایان نیابد، بوروکراسی بد از میان نرود و روسیه دارای یک ژورنالیسم کارآمد نشود همچنان درجا خواهد زد.