غصه نخور! مهربانم*سرماى این

«غصه نخور! مهربانم*سرماى این زمستان را*به گرماى بهاران میسپاریم.*سیاهى این زمانه را*به روشناى دل میزداییم.*هرگز بدین *منوال نمانده و نمی ماند*این دوران بى كیش و آیین*آنچه پایاست زندگیست*آنچه پویاست زندگیست*گرچه بمانند نوزاد با درد و رنج زاده میشود*گرچه ارواح پست همچنان ارابه هاى نعش كش خود را*بر روى استخوانهاى "ما" پایكوبان میرانند*گرچه در بحر اندوه ز امواج توفنده ویرانیم*باك نیست*انسان كشتى به ساحل شادى میراند*و گل نیلوفر زندگى با دستان ما می شكوفد*عزیزم !دلتنگ مباش*شب كوتاه است.»[ از داستان آیجان : اثر آ.ائلیار : http://iranglobal.dk/I-G.php?mid=2-64632 ]