آقای اقبالی گرامی بعضی از

به نظر من این سوال شما کامل نیست. واقعیت این است که ما با دو افراط در این زمینه مواجه هستیم: 1- همانکه شما نوشته اید، یعنی اینکه گروهی کوشش می کنند مضمون حاکمیت سیاسی در ایران را فارسی معرفی کنند و 2- گروهی دیگر که کوشش می کنند مضمون حاکمیت سیاسی در ایران را به <ترک تباران> و <عرب تباران> نسبت دهند. نمونه بارز این افراط را ما می توانیم در نوشته های آقای ناصر کرمی و خود شما ببینیم. آقای کرمی منشا جمهوری اسلامی را <ترک تباری> و شیعه برخاسته از <ترک تباری> معرفی می کند و شما نیز علاوه بر این بر عربیزاسیون تاکید می کنید و فکر می کنید که: <از منظر تاریخی و هم از لحاظ مشی سیاسی و از نظر تباری و از منظر مذهبی حاکمان کنونی بند ناف شان به پان ترک ها، پان عرب ها بسته شده است.> و به این ترتیب، با وجود اینکه می خواهید از قوم گرایی و تبارگرایی فاصله بگیرید، خودتان در باتلاق قوم گرایی و تبارگرایی غرق می شوید.
***
واقعیت این است که جمهوری اسلامی را با هیچ قوم و تبار و <تژادی> نمی توان توضیح داد. بند ناف جمهوری اسلامی به اسلام و نوع شیعی آن و منافع مادی و قدرت بسته است. در جمهوری اسلامی هیچ ارگانی و هیچ شخصیتی وجود ندارد که منافع قوم و ملت و تباری را نمایندگی کند. جمهوری اسلامی نه نماینده و حافظ منافع ترکهاست و نه عربها و نه فارسها. این رژیم فقط و فقط حافظ بقای خود و بقای اسلام و بقای پول و سرمایه خود است.