آقای SHAAKH گرامی؛
اقبال اقبالی
آقای SHAAKH گرامی؛
در مورد برخورد به ادعاها، اتهامات و سمپاشی هائی که توسط یک تیم شناخته شده انجام می گیرد چند موضوع را خدمتتان عرض می کنم.
1- برای هر گفتگو بایستی حداقل هائی وجود داشته باشد که یکی از آنها پذیرش منطق و قانونمندی گفتگو می باشد. دوم؛ ما با افرادی با هویت های جعلی روبرو هستیم مسئله شان نه حقیقت که اساسا تخریب، تفرقه افکنی و سمپاشی می باشد.
2- راه دور نمیروم؛ وقتی کسی ادعا کند که: "نام مبارک ايران توسط انگليس ها و با آورده شدن رضا قزاق روی اين مناطق نامگذاری شد" سطح بحث را به اثبات رابطه فردوسی با سازمانهای جاسوسی انگلیس تنزل خواهد داد که در شاهنامه بیشتر از ۷۲۰ بار از ایران سخن گفته است.
تحریف، تنفر و ایران ستیزی انچنان نهادینه است که تاریخ نام ایران را هم احتمالن به "فردوسی دست نشانده انگلیس" نسبت دهند!
زمانی مباحثات و حرکت های کارگری داغ بود، خمینی هم منبر رفت و گفت: محمد هم خودش کارگر بود. او نمی توانست تشخیص دهد که کارگر محصول اجتماعی تاریخی عصر سرمایه داری است و تفهیم این مقوله براستی ناممکن بنظر می رسید.
3- واقعیت اینست چپ های مرید شوروی که پوسته انترناسیونالیستی داشتند؛ پس از فروپاشی اردوگاه به من خویش بازگشتند و قومپرستان دو آتشه شدند.
تبیین آنها از تاریخ و تحولات اجتماعی در ایران استالینیستی - اسلامی است.
4- به تبیین آنها از تهاجم اعراب توجه کنید و به بذل و بخشش خوزستان به ایرانیان عرب زبان: "ما کی شاهد این خواهیم بود که این (آقایان) در نوشته هایشان اعتراف بکنند که ثروت عظیم ملت عرب ایران را سالیان سال استفاده کرده بدون اینکه دیناری به این ملت پس بدهند.." همین افراد 100 سال از درآمد نفت بختیاری خوردند و نفهمیدند که با سرمایه کی پروار شدند!!!
5- از نظر من بایستی موضوعات مشخصی را پیشاروی ارتجاع دینی و قومی گذاشت!
حرف ما با اسلامگرایان اینست که آماده اند از حکومت دینی، استبداد و جباریت و چشم پوشی کنند یا اصرار دارند این امر از طریق قیامهای ملی - مردمی به آنها تحمیل شود.
در رابطه با قومپرستان هم مسئله اینست که از نظر سیاسی تکلیف خود را میان خرده تلاش ها برای احیاء اقتدار ایلیاتی یا مبارزه برای دمکراسی و جامعه شهروندی روشن کنند. بین ایندو تضاد آشتی ناپذیر وجود دارد و دوران ترکیزاسیون - اسلامیزاسیون به پایان رسیده است. در پایان؛ ممنونم از همه نظرات روشنگرانه دوستان!
3- واقعیت اینست چپ های مرید شوروی که پوسته انترناسیونالیستی داشتند؛ پس از فروپاشی اردوگاه به من خویش بازگشتند و قومپرستان دو آتشه شدند.
تبیین آنها از تاریخ و تحولات اجتماعی در ایران استالینیستی - اسلامی است.
4- به تبیین آنها از تهاجم اعراب توجه کنید و به بذل و بخشش خوزستان به ایرانیان عرب زبان: "ما کی شاهد این خواهیم بود که این (آقایان) در نوشته هایشان اعتراف بکنند که ثروت عظیم ملت عرب ایران را سالیان سال استفاده کرده بدون اینکه دیناری به این ملت پس بدهند.." همین افراد 100 سال از درآمد نفت بختیاری خوردند و نفهمیدند که با سرمایه کی پروار شدند!!!
5- از نظر من بایستی موضوعات مشخصی را پیشاروی ارتجاع دینی و قومی گذاشت!
حرف ما با اسلامگرایان اینست که آماده اند از حکومت دینی، استبداد و جباریت و چشم پوشی کنند یا اصرار دارند این امر از طریق قیامهای ملی - مردمی به آنها تحمیل شود.
در رابطه با قومپرستان هم مسئله اینست که از نظر سیاسی تکلیف خود را میان خرده تلاش ها برای احیاء اقتدار ایلیاتی یا مبارزه برای دمکراسی و جامعه شهروندی روشن کنند. بین ایندو تضاد آشتی ناپذیر وجود دارد و دوران ترکیزاسیون - اسلامیزاسیون به پایان رسیده است. در پایان؛ ممنونم از همه نظرات روشنگرانه دوستان!