از یک دلقک که کاری جز لودگی

تنها هنرابراهیم نبوی در زمینه طنز این بود که ببهانۀ تمسخرحسنی، امام جمعه ارومیه، در اصل به تمسخر لهجه ترکی هموطنانش بپردازد و ازین راه شهرتی در میان شوونیست هائی نظیردست ائدرکاران "صدای امریکا" بهم بزند. آخر نبوی چه فعالیت سیاسی را پیشینۀ خود دارد که در کنار سیاسیون خارج از کشور بنشیند و به یمن حمایت همین حضرات "صدای امریکا" چنان گستاخ شود که در نکوهش مخالفان نظام جمهوری اسلامی لیچار ببافد و از آنها بخواهد که کشتار مخالفین در سال ٦٠ و سلاخی زندانیان در٦٧ را فراموش کنند ولی به چه بهائی؟ این خوش رقصی شاید برای نبوی، شآن و منزلتی از سوی سردمداران حکومتی در ایران دست و پا کند ولی فراموشی این جنایت ها نه تنها افتخاری برای اپوزیسیون خارج بشمار نمی آید بلکه نقش آنها را بعنوان حافظه تاریخی مردم ایران زیر سئوال میبرد و از وظیفه اصلی شان که انتقال تجارب گذشته ست بازمیدارد. این میان لودگی های ابراهیم نبوی ارزانی همان جنایتکاران حکومتی در ایران که برود و برایشان جای دوست و دشمن را نشان بدهد.