درود رزای گل؛ رفتم توُ کانال

درود رزای گل؛ رفتم توُ کانال یوتیوب چندتا از ویدئوهایی که تهیه کرده بودی رو با دقت تماشا کردم بعضی‌هاش رو اتفاقی چند سال پیش دیده بودم که لازمه همینجا از این همه زحماتِ بی‌منتِ تو هموطنِ براستی گلم قدردانی کنم به احترام کلاه از سر بردارم. البته خودت بهتر می‌دونی که این حس کنجکاوی و شیطنت‌های پسرونه دست از سرِ امثال من وَرنمیداره! دربه‌در دنبال خودت بودم تا به صدات رسیدم خیلی به خودت می‌یومد که! غرق همین طنینِ ملایمِ صدات شده بودیم که یه‌هو انگار آوار روُ سرمون خراب کردن، چقدر ماها همدردیم رُزا چقدر! رزا؛ تو خودت بهتر از ادامۀ فیلم تونستی شدت درد و خفقان رو به تصویر بکشی، اختلافِ وحشتناکی بین لحن نجیب تو و دهانِ دریدۀ قیچی پیدا بود این خود گویای سهمِ ماهاست از حقوق بشر، آزادی و دموکراسی در فرادی رهایی(اگه روشن نباشیم). راستی ما زمین‌خوردَتیم رزا بابا کدوم مبارزه؟! هر چی