مخلصِ رزای عزیز، مثل همیشه

حالا چرا این ارادتمندتون اینهمه گیر دادم و "تاکید" بر "رعایت" این موضوع دارم؟! رزا جان؛ پیش از طرح فرضیه‌ای مثل میم خودِ ما ایرانی‌ها نیز زمانی با زیرکی(ولی اشتباه) به چنین تفکراتی دامن می‌زدیم و ضرب‌المثل‌ها یا تیکه‌کلام‌هایی چون آدمِ بی اصلُ نسب! ــ فلانی ذاتـِـش خرابه! ــ ذاتِ بد نیکو نگردد چونکه بنیادش بد است! ــ نیش عقرب نه از ره کین است اقتضای طبیعتش این است(قیاس مع‌الفارق ) ــ حرامزده! ــ زنازاده! و.. همه مجموعه‌ای از حـُــسن و سوءاستفاده‌های نشأت گرفته از باور و فرضیه‌هایی مثلِ میم بوده، شعرایی مانندِ مولانا هم در سیرِ تکاملی خودشون یه زمانی اینگونه می‌اندیشیدند«هر کسی کو دور ماند از اصلِ خویش | باز جوید روزگار وصلِ خویش» هر چند در جای دیگر مولانا بدرستی اشاره می‌کنه « از پدر وز مادر این بشنیده‌ایم | لاجرم غافل در آن پیچیده‌ایم». رزا جان همونطور که می‌بینی در بیت ابتدایی هیچ امیدی به پرورش و تغییر انسان وجود نداره و در نهایت هر کسی برمیگرده به اصل خویش! ولی در بیت بعدی این فضای ناامیدکننده دیگه حاکم نیست فقط داره به یکی از دلایل غفلت و ناآگاهیِ بشر اشاره میکنه که اتفاقاً قابل درمان و پیش‌گیری هم هست. پیوند دادن جهل و ناآگاهی انسان به دی‌اِن‌اِی به نظر من امریست بسیار خطرناک و تا حدودِ زیادی نژادپرستانه! ‌ در حالی که حتی بازخوردِ برخوردها و شرایط محیط اطراف مادر، از سهم قابل توّجه‌ای در رشد جنین درون رحــِـم برخورداره که تاثیراتِ اون هیچ ارتباطی به ژن موروثی نداره، حالا بماند که دوران رشدِ انسان و نفوذِ اطرافیان و شرایط زندگی و هزاران چرخشِ این سیب در آسمان، عرصه رو برای جولان فرضیه‌های مثل "میم" تنگ میکنه. خلاصه ببخشید که باز پُرچونِگی کردیم ! خیلی کارِت درسته رزای نازنین ;) این «متن» که فرمودید بابا مشقِ شبِ منه! دارم با دلُ‌ جوووووووون درس پس میدم خدمتـِـتون اونم اینجوری: www.youtube.com/watch?v=KxrtA3fkTsg