آقای خشایار رخسانی خواسته اند

..... ایشان واژه (کتاب) عربی را در این نوشتار به کار برده اند که به جای واژه (کتاب) واژه (نسک) پارسی و به جای واژه (کتابخانه) می توان واژه (نسکستان) ر ا به کار برد! ایشان چندین بار در این چان واژه (ورجاوند) را به جای واژه (مقدس) به کار برده اند که صد در صد نادرست است! چم واژه (ورجاوند) در زبان پارسی (ارزنده – ارجمند و گرانمایه) است نه (مقدس)! برابر واژه (مقدس) عربی در زبان پارسی واژه (سپنتا) است که واژگان (سپند) و (اسپند) را نیز می توان به جای واژه (سپنتا) به کار برد! ایشان واژه (فرنود) را در این نوشتار به جای واژه (دلیل) به کار برده اند که شاید نادرست نباشد اما بهتر است واژه (وند) را به جای واژه های (دلیل – سند – مدرک) به کار برد، همچنین بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که واژه (برهان) نیز واژه ای پارسی است که از میان ایرانیان به میان عرب ها رفته است، چم دوم واژه (وند) که به جای آن می توان واژه (آوند) را نیز به کار برد واژه (ظرف) در زبان عربی است! پس واژه (وند) دو چم دارد که یک چم آن (دلیل – سند – مدرک) است و چم دوم آن (ظرف) است! ایشان واژه بی ریشه و نادرست و ساختگی (نگارک) را به جای واژه های (تصویر) و (عکس) به کار برده اند که می توان واژه درست و بُنین و ریشه دار (دیس) را به جای واژگان (تصویر – عکس – نقاشی) و واژه (تندیس) را به جای واژه (مجسمه) به کار برد! ایشان در این نوشتار واژگان (تفسیر) و (تفسیرگر) را به کار برده اند که به به جای واژه های (تفسیر و تشریح) واژه (زند) پارسی و به جای واژگان (مفسر و تشریح کننده) می توان واژه (زندگر) را به کار برد! ایشان واژه صد در صد نادرست و صد در صد ناهنجار (ادویه جات) را در این نوشتار به کار برده اند که نه پارسی است و نه عربی! رمن شکسته واژه (دِواء) در زبان عربی که چم آن در زبان پارسی (دارو) است (ادویه) است، پس چم واژه (ادویه) در زبان پارسی (داروها) است، رمن واژگان عربی و پارس نیز با پسوند (جات) از نگر دستور زبان پارسی صد در صد نادست است اما ایشان واژه کوچه - خیابانی (ادویه جات) را به جای واژه (چاشنی های خوراکی) در این چان به کار برده اند و چندین بار نیز واژه (ادویه) عربی را در این چانه آن هم در چمی نادرست به کار برده اند! اینها چند نمونه از نادرست نویسی های آقای خشایار رخسانی بودند اما بدبختانه نمونه ها فراوانند! ***** از سوی دیگر واژگانی هستند که به آنها در دانش زبان شناسی (وامواژه) گفته یا واژگانی که برابری در زبان دیگر ندارند گفته می شود! برای نمونه واژه های (کاغذ) و (چای) واژه هائی چینی هستند اما چون برابر پارسی ندارند در زبان پارسی به کار می روند اما آقای خشایار رخسانی به جای وامواژه (مسجد) واژه بی ریشه و ناهنجار (مزگت) را چندین بار در این چان به کار برده اند که کاری است صد در صد نادرست! ***** آقای خشایار رخسانی با آن که خواسته اند به زبان پارسی سره چانه ای را بنویسند اما نوشتار ایشان پر از واژگان عربی است! واژگانی مانند: کتاب، حکومت، مهم، شک، وحی، سند، دوام، نتیجه، وجود، دوران، رد، جهت، ادامه، اهمیت، کشف، انتشار، اشاره، معنی، کلی، عالم، اخیر، بیان، هدف، مهم، ترجمه، تماشا، زیارت، امکان، اهمیت و ..... همچنین (کمک) واژه ای ترکی است و واژه برابر آن در زبان پارسی واژه (یاری) است، امید است آقای خشایار رخسانی با نگاه به نوشتار لینک زیر که در آن نویسنده کوشیده است چانه ای را به زبان پارسی سره بنویسد در راه بهسازی و ویرایش نوشتارهایشان کوشا باشند http://www.iranglobal.info/node/28638