در طول تاریخ نود ساله اخیر توسط رژیمهای پانفارسیسیت آنچنان داغی بر دل ملل غیر فارس زده شده که هیچگونه تفاهم و احترام و اعتماد متقابلی در میان نیست چون تاریخ نشان داده هر موقع پانفارسیستها در موضع ضعف بوده اند التماس کرده اند مثل انقلاب یا جنگ و وقتی خطر برطرف شده جز تحقیر و توهین چیز دیگری نصیب دیگر ملتها نگردیده است, محافظه کارانه و محتاطانه ودست به عصا راه رفتن و التماس و با طلب عافیت و عنایت و دست به دامن شدن از پانفارسیسم برای مرحمت بی نتیجه است, چون ما با یک پانفارسیسیم سطحی و معمولی طرف نیستیم ذهنیت پانفارسیسیم در پیش فارس زبانان تبدیل به یک فرهنگ ملی و توده ای گردیده است و با شخصیت آنها گره خورده و اجین شده و ذهنیت ایران یعنی ملت فارس از نود سال پیش زمانی که حتی تلویزیون نبود در قهوه خانه ها در ماههای رمضان بعد از افطار نقال هائی در تمام نقاط ایران داستان رستم و
در طول تاریخ نود ساله اخیر
در طول تاریخ نود ساله اخیر
Anonymous
سهراب را دقیقا شبیه سریال های تلویزیونی هر روز یک قسمت را با چنان آب وتاب و مجانی برای پیر و جوان که در آن موقع هیچگونه مشغولیتی نبود تعریف می کردند و چنان شعر مسموم چو ایران نباشد تن من مباد را در وسط داستان در مغز و مخ پیر و جوان و حتی کودکان حک می کردند که این رسوبات ذهنی با مرور زمان تبدیل به سنگ گردیده و خلاصی از آن کار حضرت فیل است و به این سادگی ها نیست که با مطرح کردن تو بمیری من بمیرم از شر پانفارسیسیم خلاص شد, سرطان ریشه دار هشتاد ساله چو ایران نباشد تن من مباد را نمی شود با تجویز آسپرین مداوا کرد این تومور سرطانی نود ساله باید با عمل جراحی از وجود پیکر ملتها خارج شود