آقای عیوض، از اینکه مطلب مرا

با زبان فارسی یا مردم فارس سخن نگفته ام. در اینجا من از رفتار دولتهای پهلوی (پدر و پسر) و جمهوری اسلامی سخن گفته ام که در این کشور تنها زبان فارسی را پاس داشته اند و تمامی امکانات کشور و بهتر است بگویم تمامی امکانات متعلق به ملتهای ساکن در ایران (ترک، فارس، کرد، عرب، بلوچ، لر و...) برای ترقی زبان فارسی استفاده شده است. من از روش ناهنجار و ضد دمکراتیک دولتهای فوق الذکر سخن گفته ام. من از اینکه زبان فارسی به مثابه ابزار آسیمیلاسیون علیه خلقهای غیرفارس استفاده شده انتقاد کرده ام. من نام "ایران" برای این کشور را بی مثما، غیرواقعی، حتی با تمی نژادپرستانه ارزیابی کرده ام. نام این کشور نمی بایست "ایران" باشد، ارتباط ایدئولوژیک "ایران" و بستگی این نام به نژاد مجعول آریایی و "زبان فارسی" به مثابه ابزار یکسان سازی فرهنگی زمینه های گسترش اندیشه نژادپرستانه در ایران بوده است. اینها انتقادات من در نوشته مذکور است. نه به زبان فارسی ارتباط دارد و نه به مردم فارس. ملت فارس نیز چون هر ملت دیگری اسیر استبداد سیاسی در صدسال اخیر بوده است.

مورد دیگر انتقاد من تاکید به تیپولوژی اتنیکی فارسی دولت ایران است. به بیان دیگر دولت ایران یک دولت تک ملیتی فارسی است، درصورتیکه بایستی متناسب ساختار چند ملیتی، دولتی چند ملیتی می بوده باشد. این هم به ملت فارس و زبان فارسی بی ارتباط است. یعنی موضوعی جداگانه است. بحث در این نوشته نه زبان فارسی و نه ملت فارس ساکن در ایران است. امیدوارم توانسته ام این موضوع را توضیح دهم.