مشکل اینجاست که اغلب سخنوران و مقاله نویسان ، جامعه شناسان و سیاسیکاران و بحساب روشنفکران مان بیماری و میکرب را تشخیص داده اند ولی کسی راه درمان را یا نمیداند و یا بصرفه اش نیست بگوید و یا چون ایشان به تربیت و فرهنگ و....... وابسته میکند و آخرش هم میفرماید پس از انقلاب مشروطه ، روشنفکران آندوره و پس از گذشت زمانی کوتاه ، ملت ایران دوباره در چنگال استبداد گرفتار شد ٠ ملتی که تا کنون خود را شناسانده و نمونه اش من و شمــــــــــــــــــــــــــــــــــا هستیم بهیچ سراطی مستقیم نیستیم ، حال چگونه بدون استبداد خواهیم زیست بهره کشان میدانند.
تنها راه نجات ما از این گرفتاری ، براندازی این حکومت دیکتاتوری و ساقط کردن نظام دینی است ٠ طریقه این براندازی را ملت ایران مشخص خواهد کرد ، بسیار خوب وظیفه 6 میلیون خارج نشین شعار بده و مقاله بنویس و شو رادیو و تلوزیون اجرا کن و نسخه بنویس چیست؟؟؟؟؟؟
مشکل اینجاست که اغلب سخنوران
مشکل اینجاست که اغلب سخنوران
Anonymous
کنشگران ملتی که در خارج دم از دلسوزی و آگاهی میزنند ولی نمیتوانند از آنچه که در مخییله شان میگذرد اندکی کوتاه بیآیند و پس از 35 سال هنوزراه روش برون رفت را نجورند و خود دست بکار شوند و همان انتظاری که از مردم درون مرز دارند ghhrg o,n برای پشتیبانی آنها هم که شده در کنار هم قرار بگیرند و وحدت در عملی داشته باشند ، چرا باید به گفتار و سخنانشان بها داد؟