دوست گرامی، ایرانخواه، نخست آن که شما دچار بدفهمی شده اید! من در یکی از یادداشت های بالا این چنین نوشته ام: ( ..... گذشته از آن که این گفتاورد باوند است یا نه اما برای واژگان اجازه و مجوز می توان واژه پرک را به کار برد که واژه پروانه نیز از آن برگرفته شده است مانند پروانه بهره برداری و پروانه شکار که این پروانه با آن پروانه که نام گونه ای جانور است یکی نیست ..... ) دوست گرامی، همچنان که می بینید من به کار گیری واژه (پروانه) را برای واژه (مجوز) درست می دانم و واژه (پروانه) را نیز هم خانواده با واژه (پرک) می دانم اما گفته ام که (پروانه) دو چم دارد که یک چم آن برابر با واژه (مجوز) است و چم دوم آن برابر با نام گونه ای جانور است، پس دوست گرامی، من کجا گفته ام که کاربرد واژه (پروانه) به جای واژه (مجوز) نادرست است؟ و چرا شما سخن مرا وارونه می فهمید؟ .....
دوست گرامی، ایرانخواه، نخست
دوست گرامی، ایرانخواه، نخست
تبریزی
******** دوست گرامی، ایرانخواه، شما می گوئید: ( ..... از این رو معیار نهایی در درستی یا نادرستی یک واژه یا جمله پذیرش و کاربرد آن در جامعه است ..... ) دوست گرامی، با مردم باوری و دنباله روی از مردم کوچه و خیابان هرگز نمی توان مردم را رهبری و راهنمائی کرد و در جهان سیاست به دنباله روی از مردم کوچه و خیابان (پوپولیسم) گفته می شود که در این باره نگاه کردن به نوشتاری در این باره و در این لینک سودمند است http://iranglobal.info/node/22496 ***** دوست گرامی، واژگانی هستند که در دانش زبان شناسی (وام واژه) نام دارند مانند واژه های (چای) و (کاغذ) که واژگانی چینی هستند و یا واژگان (کعبه) و (مسجد) که عربی هستند و آنها را چون برابر پارسی ندارند می توان به کار برد اما ویرایش نکردن زبان با این وندآوری شما که می گوئید: ( ..... هیچ زبانی امروز از واژه های بیگانه تهی نیست ..... ) روشی نادرست است. ***** دوست گرامی، ایرانخواه، زبان های هند باستان و زبان های ایران باستان ناهمسانی چندانی باهم نداشته اند و کمابیش همانند هم بوده اند چون این زبان ها از گروه زبان های آریائی هستند، برای نمونه واژه (سومسومارا) در هند باستان با واژه (سوسمار) ایرانی یکی است، و یا واژه (بودا) در هند باستان با واژه (بیدار) ایرانی یک چم دارد، واژگانی مانند (نیلوفر) و (جنگل) نیز هندی هستند اما به کار بردن آنها در زبان پارسی نادرست نیست از این روی به کارگیری واژه (جُنگ) که شما آن را هندی می دانید به جای واژه های (مجموعه) و (کلکسیون) نادرست نیست، مانند وچک (جُنگی از جنگ افزارهای هسته ای) که می توان آن را به جای وچک (مجموعه ای از جنگ افزارهای هسته ای) به کار برد. ***** دوست گرامی، ایرانخواه، گذشته از همه این سخنان، شما در بخش های گوناگون تارنمای ایران گلوبال با کسانی که مغزشان با پندارهای زهرآگین ناسیونالیستی در زمان برده داری یخ زده است گفتگوهای دور و درازی را درباره زبان و زبان شناسی انجام می دهید، دوست گرامی اگر گفتگو با این کسان هوده ای داشت خود من با پژوهش های فراوانی که درباره زبان شناسی کرده ام با چنین کسانی گفتگو می کردم اما هنگامی که (نرود میخ آهنین بر سنگ) شما چرا خودتان را با گفتگوهای بیهوده با چنین کسانی خسته می کنید؟ دوست گرامی، پاسخ این خردمندان خاموشی است! آن چنان که (لائوتزو) فیلسوف نامدار چینی گفته است (کردن کاری با کاری نکردن) !