تبریزی گرامی، نخست اینکه من نگفتم بکارگیری واژۀ "جنگ" نادرست است، بلکه نوشتم: " واژه ای است هندی تبار. می توان بجای آن " دفتر" هم به کار برد.". پس می بینید که شما هم در این باره دچار بدفهمی شده اید. دربارۀ داوری های دیگرتان مبنی بر نادرست خواندن کاربرد "پیرامون" و "ایراد" توضیحی نداده اید. اما دربارۀ دیدگاهی که دربارۀ نقش مردم در زبان بیان داشته و آن را با پوپولیسم سیاسی همتراز کرده اید ، باید بگویم که همتراز ساختن زبان و سیاست درست نیست. زبان را مردم ساخته اند و دگرگونی های زبان نیز به دست مردم است و رهبری در کار نیست. نویسندگان با شیوۀ نگارش خود می توانند بر شیوۀ سخن مردم اثر گذارند. اما داور نهایی جامعه است که این شیوه را می پذیرد یا رد می نماید. پس در زبان نقش تودۀ مردم بسیار برجسته تر است تا در سیاست. اما در بارۀ سفارشی که در مورد گفتگو نکردن با تبارگرایان تندرو نموده اید: نخست
تبریزی گرامی، نخست اینکه من
تبریزی گرامی، نخست اینکه من
Anonymous
اینکه من به تحریم گفتگو باور ندارم و اگر وقت باشد، تا آنجا که گفتگو از چارچوب ادب و منطق بیرون نرود، از آن پرهیزی ندارم. دوم اینکه این گفتگو ها را تنها من و شما نمی بینیم، بلکه بسیاری دیگر نیز که شاید آشنایی ای با تبلیغات قوم گرایانۀ تند نداشته اند نیز می بینند و این گفتگو ها می تواند سستی اندیشۀ تندرو ها را برای دیگران نیز روشن نماید. دیگر اینکه ما خود نیز بی کاستی نیستیم و گفتگو با مخالف می تواند در بهسازی دیدگاه خود ما نیز اثر کند، همانگونه که شاید بر اندیشۀ مخالف نیز مؤثر باشد.