تبریزی گرامی، شما شنااخته شده

نخوانده و ندیده ام. از کجا این را فهمیدید؟! مگر شما از خوانده ها و دیده های من آگاهی دارید؟! اگر هم درست گفته باشید و من کتابهای نام برده از سوی شما را نخوانده و ندیده باشم، نوشتن آن در کامنت شما به چه سبب است؟ آیا می خواهید از این راه برتری خود را بر من نشان دهید؟ آیا خواندن یا دیدن چند کتاب سبب برتری و حقی برای شما و دیدگاه شما در برابر من و دیدگاه من می شود؟! 5 ـ چند جمله نمونه آورده اید که نشان دهید واژه "پیرامون" معنی " درباره" نمی دهد. اکنون این نمونه ها را بنگرید: " نظر شما پیرامون مشکل بیکاری چیست؟" ، " سخنران پیرامون نقش دانش در پیشرفت جامعه سخن گفت." ، " تاکنون پیرامون سیاست آمریکا در خاور میانه فراوان گفته شده است.". کدام فارسی زبان دانش آموخته ای را می شناسید که در این جمله ها ایرادی ببیند و معنی آنها را در نیابد. تنها آقای تبریزی گرامی است که با دید یگانۀ خود همه را نادرست دانسته، تنها آنگونه پارسی را که خود می پسندد درست می شمرد. با این شیوۀ داوری زبان روان و سادۀ پارسی را به غلط آن اندازه دشوار جلوه می دهید که جز شما کس دیگری جرأت سخنگویی به آن را نداشته باشد! واقعیت این است که پارسی زبانی بس ساده است و هر مقصودی را می توان در پارسی به شیوه های گوناگون به آسانی و رسایی بیان داشت. همانگونه که ولنگاری و نقض قاعده های دستوری به زبان آسیب می زند و آن را نارسا می سازد، ایراد تراشی نابجا و پافشاری در تحمیل سلیقۀ شخصی در شیوۀ کاربرد زبان نیز نارواست و به روانی زبان زیان می رساند. 6 ـ اینکه واژه نامه های دهخدا، معین و عمید را دارای " کاستی های فراوان" خوانده اید به نظر من درست نیست و اغراق کرده اید. این آثار فراوردۀ دهها سال کوشش و بازبینی های مکرر نویسندگانی دانشمند هستند و سالهاست که از سوی پارسی زبانان جهان مورد بهره وری و استناد می باشند. چون هر اثر دیگری کاستی هایی دارند، اما نه آنچنان که اغراق نموده اید، " فراوان".