ر مورد بحث زبانی که
Anonymous
ر مورد بحث زبانی که پانترکیستها میکنند.
زبانهای ترکی اعم از عثمانی و استانبولی و آذربایجانی و اوزبکی و قرقیزی و چغتایی و ایغوری و غیره هیچ متن علمی از دوره باستان ندارند. هیچ کدام در تاریخ بشر ادبیات قابل ملاحظه-ای ندارند و زبان استانبولی حتی 80 سال هم قدمت ندارد. تمامی این زبانها را بگیرید, تا قرن بیستم حتی یک دهم آثار زبان فارسی را ندارند. این زبانها نتوانستند اثر شگرفتی در تاریخ بشریت بگذارند در حالیکه 90% متون بشر به زبانهای هندواروپایی است. امروز حتی محبوب-ترین شاعر در همان روسیه عمر خیام است و مولانا هم در آمریکا غوغا میکند.. تمامی اینها نشانگر نفوذ قوی فارسی در تمدن بشتر است.
ر مورد بحث زبانی که پانترکیستها میکنند.
زبانهای ترکی اعم از عثمانی و استانبولی و آذربایجانی و اوزبکی و قرقیزی و چغتایی و ایغوری و غیره هیچ متن علمی از دوره باستان ندارند. هیچ کدام در تاریخ بشر ادبیات قابل ملاحظه-ای ندارند و زبان استانبولی حتی 80 سال هم قدمت ندارد. تمامی این زبانها را بگیرید, تا قرن بیستم حتی یک دهم آثار زبان فارسی را ندارند. این زبانها نتوانستند اثر شگرفتی در تاریخ بشریت بگذارند در حالیکه 90% متون بشر به زبانهای هندواروپایی است. امروز حتی محبوب-ترین شاعر در همان روسیه عمر خیام است و مولانا هم در آمریکا غوغا میکند.. تمامی اینها نشانگر نفوذ قوی فارسی در تمدن بشتر است.
اما محض اطلاعات شما کافی است که کتاب التفهیم یا دانشنامه علائی ابن سینا یا ذخیره خوارزمی را بخوانید. امروز هیچ کدام از زبانهای خاورمیانه جزو زبانهای علمی نیستند.
سه)
هر زبانی ویژگیهای خود را دارد. برای نمونه در زبان فارسی هم پسوند, هم میانوند و هم پیشوند هست که در زبان ترکی یا عربی برای نمونه وجود ندارد.
در مورد فعل و فعل ساده فارسی:
پاسخ شما به طور کلی در اینجا داده شده است:
http://azargoshnasp.net/Pasokhbehanirani/ZabanParsipanTurkistha.htm
"افعال زبان پارسی و خردهگیری پانترکیستها"
و
"تحریف سخن دکتر باطنی و داریوش آشوری"
من نیازی نمیبینم آن متن را کاپی و پیست کنم..خودتان بخوانید.
چهار)
من نمیدانم شما به کدام متن استناد میکنید که 270 هست تما در ویکیپیدا فارسی به یک کتاب اشاره شده (که لینکش هم موجود است) که حدود 2000 فعل ساده فارسی را ذکر کرده است:
http://www.archive.org/download/AListOfPersianVerbs/bashiri1.pdf
و در همان مقاله
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B9%D9%84_%D8%B3%D8%A7%D8%AF%D9%87#cite_note-3
سیصد و سی تا فعل ساده آمده است
اما شما تمامی داستان را نمیگویید!
فعل در پارسی پنجگانه است:
در زبان فارسی فعل از لحاظ ساختمان به ۵ گونهاست.
فعل ساده: فعلی است که مصدر آن بیش از یک کلمه نباشد.
فعل پیشوندی: فعلی است که از یک پیشوند و یک فعل ساده ساخته شده باشد.
فعل مرکب: فعلی است که از یک صفت یا اسم با یک فعل ساده شاخته شده و یک معنی کامل را برساند.
عبارت فعلی: فعلی است که به صورت دستهای از کلمه هاست و معمولا حرف اضافه نیز دارد.
فعل لازم یک شخصه: فعلی که مفعول پذیر نیست و بیشتر بصورت اول شخص بکار میرود و بجای شناسه یکی از ضمایر متصل ّم، ّت، ّش، ِمان، ِتان، ِشان، شخص فعل را نشان میدهد که به آخر اسم قبل از فعل اضافه میشود.
این درست است که امروز دستگار فعل ساده مجروح مانده است (بخاطر استعمال فراوان از فعلهای مرکب) اما این دستگاه هنوز زنده است. در عین حال کارواژگان متعددی از چهار طریق استفاده میشوند.
اما در مورد فعل ساده:
یدالله منصوری نیز افعال زبان فارسی و پهلوی (فارسی میانه) را بررسی نمودهاست و نشان دادهاست که زبان فارسی از اسم و صفت و ضمیر مشترک و پیشوند و غیره حتی فعل میسازد. در زبان روزمره تهران فعلهایی هستند که کتابهای ادبی دیده نمیشوند (برای نمونه): پکید/ پکیدن پلکید/ پلکیدن پلاسید/ پلاسیدن لمید/ لمیدن لولید/ لولیدن لاسید/ لاسیدن سُرید/ سُریدن قلنبید/ قلنبیدن ماسید/ ماسیدن.
http://www.archive.org/download/AStudyOfDenominativeVerbsInMiddlePersianAndModernPersian/farsifelhaa.pdf
یا در جای دیگر:
"برخی از افعال در گویشهای فارسی مناطقی متداول هستند که در مناطق دیگر متروک شدند. برای نمونه شاریدن در سمرقند به معنی "ریختن آب و مایعات دیگر از بالا به پایین"(بنگرید به لغت آبشار) هست که در فارسی تهران امروزی رواج ندارد. "
زبانهای ترکی اعم از عثمانی و استانبولی و آذربایجانی و اوزبکی و قرقیزی و چغتایی و ایغوری و غیره هیچ متن علمی از دوره باستان ندارند. هیچ کدام در تاریخ بشر ادبیات قابل ملاحظه-ای ندارند و زبان استانبولی حتی 80 سال هم قدمت ندارد. تمامی این زبانها را بگیرید, تا قرن بیستم حتی یک دهم آثار زبان فارسی را ندارند. این زبانها نتوانستند اثر شگرفتی در تاریخ بشریت بگذارند در حالیکه 90% متون بشر به زبانهای هندواروپایی است. امروز حتی محبوب-ترین شاعر در همان روسیه عمر خیام است و مولانا هم در آمریکا غوغا میکند.. تمامی اینها نشانگر نفوذ قوی فارسی در تمدن بشتر است.
اما محض اطلاعات شما کافی است که کتاب التفهیم یا دانشنامه علائی ابن سینا یا ذخیره خوارزمی را بخوانید. امروز هیچ کدام از زبانهای خاورمیانه جزو زبانهای علمی نیستند.
سه)
هر زبانی ویژگیهای خود را دارد. برای نمونه در زبان فارسی هم پسوند, هم میانوند و هم پیشوند هست که در زبان ترکی یا عربی برای نمونه وجود ندارد.
در مورد فعل و فعل ساده فارسی:
پاسخ شما به طور کلی در اینجا داده شده است:
http://azargoshnasp.net/Pasokhbehanirani/ZabanParsipanTurkistha.htm
"افعال زبان پارسی و خردهگیری پانترکیستها"
و
"تحریف سخن دکتر باطنی و داریوش آشوری"
من نیازی نمیبینم آن متن را کاپی و پیست کنم..خودتان بخوانید.
چهار)
من نمیدانم شما به کدام متن استناد میکنید که 270 هست تما در ویکیپیدا فارسی به یک کتاب اشاره شده (که لینکش هم موجود است) که حدود 2000 فعل ساده فارسی را ذکر کرده است:
http://www.archive.org/download/AListOfPersianVerbs/bashiri1.pdf
و در همان مقاله
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B9%D9%84_%D8%B3%D8%A7%D8%AF%D9%87#cite_note-3
سیصد و سی تا فعل ساده آمده است
اما شما تمامی داستان را نمیگویید!
فعل در پارسی پنجگانه است:
در زبان فارسی فعل از لحاظ ساختمان به ۵ گونهاست.
فعل ساده: فعلی است که مصدر آن بیش از یک کلمه نباشد.
فعل پیشوندی: فعلی است که از یک پیشوند و یک فعل ساده ساخته شده باشد.
فعل مرکب: فعلی است که از یک صفت یا اسم با یک فعل ساده شاخته شده و یک معنی کامل را برساند.
عبارت فعلی: فعلی است که به صورت دستهای از کلمه هاست و معمولا حرف اضافه نیز دارد.
فعل لازم یک شخصه: فعلی که مفعول پذیر نیست و بیشتر بصورت اول شخص بکار میرود و بجای شناسه یکی از ضمایر متصل ّم، ّت، ّش، ِمان، ِتان، ِشان، شخص فعل را نشان میدهد که به آخر اسم قبل از فعل اضافه میشود.
این درست است که امروز دستگار فعل ساده مجروح مانده است (بخاطر استعمال فراوان از فعلهای مرکب) اما این دستگاه هنوز زنده است. در عین حال کارواژگان متعددی از چهار طریق استفاده میشوند.
اما در مورد فعل ساده:
یدالله منصوری نیز افعال زبان فارسی و پهلوی (فارسی میانه) را بررسی نمودهاست و نشان دادهاست که زبان فارسی از اسم و صفت و ضمیر مشترک و پیشوند و غیره حتی فعل میسازد. در زبان روزمره تهران فعلهایی هستند که کتابهای ادبی دیده نمیشوند (برای نمونه): پکید/ پکیدن پلکید/ پلکیدن پلاسید/ پلاسیدن لمید/ لمیدن لولید/ لولیدن لاسید/ لاسیدن سُرید/ سُریدن قلنبید/ قلنبیدن ماسید/ ماسیدن.
http://www.archive.org/download/AStudyOfDenominativeVerbsInMiddlePersianAndModernPersian/farsifelhaa.pdf
یا در جای دیگر:
"برخی از افعال در گویشهای فارسی مناطقی متداول هستند که در مناطق دیگر متروک شدند. برای نمونه شاریدن در سمرقند به معنی "ریختن آب و مایعات دیگر از بالا به پایین"(بنگرید به لغت آبشار) هست که در فارسی تهران امروزی رواج ندارد. "