Skip to main content

دنیز ایشچی گرامی، در این

دنیز ایشچی گرامی، در این
آ. ائلیار

دنیز ایشچی گرامی، در این نوشته به دو زبان -ترکی آذربایجان و فارسی- کوشندگان راه «دموکراسی -عدالت اجتماعی- حل مسئله ی ملی» در آذربایجان را تحت عنوان « سوسیال دموکراسی» مخاطب قرار داده و « متشکل شدن و همکاری» آنان را در راه آرمانهای مذکور خواستار شده است. همینطور خواهان آن است که چپ آذربایجان نقش تعیین کننده خود را در میان تشکل چپ ایران درک کند. و راه نوی برای نسلهای بعد از 57 در میان « ناسیونالیسم موجود در آذربایجان» بگشاید. او از تلاشهای جدا-جدا ی کوشندگان چپ و دموکرات یا به قول خودش سوسیال دموکراسی-ناراضی ست و بر« همکاری و همبستگی و تشکل» نظر دارد. از آنجایی که در همه ی نوشته های آ.ائلیار آرمانهای مورد اشاره ی ایشان : «دموکراسی-عدالت اجتماعی- حل مسئله ملی» به ضرورت مطرح شده است ، به نوعی سخنش را به خود مربوط یافته و نظر کوتاهم را در میان میگذارم:

چکیده ی نظر ایشچی که در بالا آمد « ایده ی خوبی ست» . اما عملی ست یا نه؟ زیر علامت سئوال بزرگی قرار دارد. چون « ماهی در آب شنا میکند . بیرون از آب دیگر شنایی در کار نیست». مبارز آرمانهای مذکور تنها در محیط خودش میتواند متشکل شده و بکوشد. اما این به معنای آن نیست که نباید در خارج از محیط آذربایجان به این راه اندیشید و تلاش کرد. میتوان فکر کرد ، تلاش نمود، اما نباید انتظار داشت که این آرزو تحقق یابد. این آرمانها تنها در محیط خود میتوانند پیگری شده و سبک وسنگین شوند. در خارج از محیط ، آن ، میتواند تحقق یابد که عملاً تحقق یافته است. و ایشچی گرامی نیزتا حدی به آنها اشاره نموده . درست است رضایت بخش نیست ولی بهتر از هیچ است. در خارج از آذربایجان شرایط عملاً به «جمع های کوچک و نویسندگان منفرد و مستقل » آماده است؛ نه به تشکلهای بزرگ مثل حزب و سازمان. احزاب و سازمانها در خارج در حقیقت اکثراً همین جمع های کوچک اند. ایشچی گرامی ایده ای را مطرح میکند آ.ائلیار آزادانه نظرش را در زیر آن قید میکند. همکاری و همبستگی مدرن اکنون با این شیوه و فرم خود را نشان میدهد. و یا در رابطه با نوشته های اشخاص دیگر، همین « برخورد مسئولانه» را پیش می بریم. و یا موضوع مبرمی را مطرح میکنیم. که نشانه ی همفکری و همبستگی و تبادل اندیشه است. آنان که در محیط عمل قرار دارند چیزهای لازم را میگیرند.