Skip to main content

ائلیار عزیز، (بخش اول)

ائلیار عزیز، (بخش اول)
یونس شاملی

ائلیار عزیز، (بخش اول)
من در طی روزهای آینده نقد خودم را به مقاله خانم اشرف دهقانی منتشر خواهم کرد. در این مقاله خانم دهقانی رهبران فرقه را متهم میکند که آنها مقاومت نکرده اند و فرار کرده اند و شما مهر تایید به آن زده اید. پرسش اینست که رهبران خود سازمان فدایی و خود خانم اشرف دهقانی نیز جنبش مقاومت در ایران و هواداران و اعضای خود را در حین مقاومت رها کرده و به خارج مهاجرت کرده اند. آیا میتواند این مهاجرت اجبار را "فرار" نام نهاد؟؟ به نظر من هیچ

تفاوتی بین رهبران فدایی و رهبران فرقه دمکرات حداقل در این رابطه وجود ندارد که هر در زیر تهاجم دشمن مجبور به مهاجرت شده اند. تازه رهبران فدایی زیر فشار دستگاه مخوف استالین بودند، در صورتیکه رهبران فدایی تصمیم مستقلی برای مهاجرت اتخاذ کرده اند.

در بند سوم کامئنت تان موفقیت ستم ملی را به اجرای عدالت و حضور زحمتکشان وابسته دانسته اید و در غیر این صورت سرنوشت آن را شکست ارزیابی کرده اید؟ این در صورتیست که در شرایط کنونی که ما در آن زندگی میکنیم، این تنها یک نیروی سیاسی نیست که سرنوشت ملتی را تعیین میکند، بلکه مجموعه نیروها از چپ تا راست در سرنوشت مبارزه ملی دخیل هستند. مبارزه ملی دمکراتیک اساسا قبل از اجرای عدالت و جوهرش برای اجرای عدالت است. چون علیه استعمار داخلی، علیه استبداد سیاه و دینی مبارزه میکند. اما در مبارزه ملی تمام قشرها، طبقات و لایه های اجتماعی نقش آفرینی میکنند. تاکید به نقش یک طبقه آنهم در مبارزه ملی دمکراتیک اتفاق این مبارزه را با تشتت مواجه میسازد، اتحاد درونی آن را به هم میزند و قدرت مقاومت آن را در مقابل دشمن ضعیف تر میکند. راهی که پیشه وری در این رابطه در پیش گرفت و سیاستی سوسیال دمکراتیک را در مسائل اجتماعی مناسب حال جنبش در آن دوره یافت و زمینه های اتحاد عمومی را فراهم آورد درستترین شیوه ایی بود که حتی امروز هم بایستی از آن شیوه پیروی کرد.