ناسری گرامی در کامنت دوم خود

دموکراسی در اساس مبارزه ی دائمی برای تأمین و اجرای هرچه بیشتر و بهتر حقوق مردم است. اینکه از یک سو از وجود دموکراسی صحبت کنیم و از دیگر سو عدم حل مسایل مبرم را نشان دهیم یک تناقض آشکار است. وقتی مسایل مبرم جامعه حل نشده پس چرا از « دموکراسی» یاد میکنیم؟ آن دیگر دموکراسی کافی برای حل مشکلات نیست. و ناقص است. دموکراسی وقتی هست که مشکلات حل شده باشند. « دموکراسی ناقص» و «کاذب» وجود دارند. بخشی از روشنفکران جامعه فارسی زبان که «حفظ تمامیت ارضی» را « با استبداد» شرط همکاری خود اعلام کرده اند؛ به دنبال « دموکراسی کاذب» اند. و نه حتی ناقص ! پس در اندیشه من سه نوع دموکراسی مطرح شده : کاذب-ناقص- مستقیم. کاذب را برای کشورهای سرمایه داری کم رشد تدارک می بینند. از جمله برای ایران. در تئوری از دموکراسی نا قص حرف میزنند - در عمل آنرا به کاذب تبدیل میکنند. هدف ستمدیدگان باید رسیدن به دموکراسی مستقیم باشد.