درست آن است که مسایل را به «
آ. ائلیار
درست آن است که مسایل را به « خود فرد» ربط ندهیم. به «اندیشه » های او ربط دهیم. که «چه میگوید و چه راه حلی» نشان میدهد. حشمت رئیسی با هر گذشته و احوالی که داشته اکنون راه حل اش برای جامعه ی ایران چنین است که در صحبتش میگوید: « 1- تکیه به ناسیونالیسم جامعه ی فارسی زبان؛ 2- اتحاد با رضا پهلوی؛ 3- جلو گیری از تجزیه ایران؛ 4- عدم حق تعیین سرنوشت ملیتها، 5- سرنگونی رژیم؛ 6- خائن به حساب آوردن اپوزیسیون و... باید بگویم که با این راه حل « نه اتحادی صورت میگیرد و نه رژیم سرنگون » میشود. و بفرض محال هم سرنگون شود « دموکراسی حاصل نمیشود و یک دیکتاتوری دیگری» سرکار میاید. رئیسی مثل هر فرد دیگری راه حل می جوید ولی متأسفانه نمی تواند مشکلی را بگشاید و بر مشکلات هم میافزاید. در کل سه اتحاد در عمل را میتوان پیش بینی کرد:
1- اتحاد آلترناتیوسازی شده توسط غرب با بخشی از نیروهای سلطنت-جبهه ملی- رژیم- مجاهدین و مانند اینها؛ که پاسخ منفی به حل مسایل مبرم جامعه را دارد و دیکتاتوری دیگری را سر کار میاورد. 2- اتحاد نیروهای طرفدار حق تعیین سرنوشت- عدالت اجتماعی-حکومت غیر متمرکز، که میتواند پاسخ مثبت به مسابل مبرم بدهد. 3- اتحاد در جریان عمل ، که عملاً در داخل جامعه - و نه در خارج- برای سرنگونی میتواند به قوع بپیوندد - بصورت ناگهانی و سریع، بدنبال خیزش اتفاقی - و حگونگی نیروهای آن از پیش غیر قابل پیش بینی ست. و همینطور نیز حاصل اش.از این سه نوع اتحاد آنچه امکان تحقق بالا را دارد نوع سوم است. ولی راه درست نوع دوم است. و امکان تحقق اش نیز کم. احتمال تحقق نوع اول هم بعید نیست. در کل این احتمالات نشان میدهد که «آینده روشن و امید انگیز» نیست. و راز طول عمر حکومت نیز در این نقطه است. برای پیروزی درست آن است که مشکلات راه دوم را گشود و پیشرفت.