حضور محترم جناب مسئول محترم

این مضمون که آیا ایشان همان کسی است که فارسها را "بیشعور و دچار نقص کروموزومی" می‌داند، یا اینکه موضوع فقط تشابه اسمی است؟ شما این سؤال را که در آن نه توهینی بود و نه تحقیری، در اوج بی‌طرفی به تیغ تیز سانسور مبتلا کردید و آنرا انتشار ندادید. البته هر سایتی برای خودش قوانینی دارد و من و مایی که قدم به ساحت آن می‌گذاریم، ناچاریم که بر آن قوانین هم گردن بگذاریم. ولی از قدیم گفته‌اند «یا مکن با پیل‌بانان دوستی، یا بنا کن خانه‌ای در خورد پیل!» و چون زبان فارسی الکن است (و ما امروز یادگرفتیم که "الکن" توهین نیست و بسیار هم حرف خوب و محترمانه‌ایست!)، مجبورم ترجمه کنم که «یا اسمت را گلوبال نگذار، یا اگر می گذاری اول رفتارت را با فرهنگ گلوبال منطبق کن» شما نوشته بودید که با "کلمه بی‌پدرومادر نژادپرستی" مشکل دارید و من هم سعی کردم در حد بضاعت ناچیز و سواد اندکم توضیحاتی را برای شما بنویسم، که گویا به مذاق شما خوش نیامده که هیچ، شدیدا هم به شما برخورده است که چرا من بیشعور دانستن آحاد یک دسته از مردم را و قائل بودن به نقص کروموزومی آنها را مصداق بارز "نژادپرستی" می‌دانم! بسیار خوب! کسی که چنین حرفی را می‌زند و برای اثبات آن از پزشکان و متخصصین ژنتیک مدد می‌جوید، اصلا نژادپرست نیست و باید ایشان را روی سر گذاشت و حلواحلوایش کرد! یعنی همان کاری که سایت بشدت گلوبال ایران گلوبال مشغول آن است. وصد البته جواب دیگر می‌تواند این باشد که هر کس خوشش نمی‌آید، جُل و پلاسش را بردارد برود جای دیگر، یا همان چیزی که اعلی‌حضرت همایون در باره حزب رستاخیزش گفته بود و البته در مثل مناقشه نیست! ولی جوابهایی از قبیل «بنده بی مقدار در این زمینه بی تقصیرم و تصمیم در باره انتشار مطالب و نظرات نژادپرستان در حیطه اختیارات من نیست و من هم تابع تصمیم مدافعین آزادی بیان و نظر نژادپرستان هستم و شما می توانید تا آنجایی که میل دارید با گرداننگان محترم سایت بحث بفرمایید»، از آن دسته از جوابهایی است که از تفسیرش بدلیل ترس از سانسور معذورم. فقط لطف فرموده از مسئولین ایران گلوبال (که هرکدام جواب را بدیگری حواله می‌دهد) از طرف من بپرسید کدام نشریه مترقی و "گلوبال" را در ممالک راقیه می‌شناسند که تریبونش را در اختیار کسانی قرار دهد که گویشوران یک زبان را "بیشعور و دچار نقص کروموزومی" می‌داند؟
و در باره پیشنهاد دوره کارآموزی هم بروی چشم و بدیده منت دارم، من همیشه در حال آموختنم و از آموختن لذت می‌برم. ولی ای کاش شما هم تلاشی ولو اندک می‌کردید برای آموختن از سرگذشتهای مشابه، تا تاریخ نکبتبار این آب و خاک تکرار مکرر نشود، هرچند گفته‌اند «هر که نامُخت از گذشت روزگار، هم نیاموزد ز هیچ آموزگار» که البته زبان فارسی با همه الکن بودنش در این مورد کاملا رسا است و نیازی به ترجمه من نیست. با آرزوی سلامتی و طول عمر برای آن وجود نازنین و موفقیت روزافزون در امر خطیر ممیزی.