سلام جناب SHAAKH؛ بسیار

بنابرین دوست گرامی، محور بحث مقاله مربوط است به سه طیف سمبولیک مثلثی در عرصه ی معادلات سیاسی، اقتصادی و.اجتماعی در طول تاریخ 35 ساله ی رژیم! که آنان مدام با هم در چالش، نبرد، پیشروی و عقب نشینی هائی بوده اند. هر بار که مقابله ای رخ داده، و یکی از طرف ها دچار آسیب و ناتوانی شده، ضعف آن ضلع عملا به منزله ی تقویت دو ضلع دیگری بوده است. آنچه که مسلم است، اینکه: تاکنون منافع و مطامع طیف های مختلف دولتی ها با بیت و ولایات در عین تضاد با هم کاملا منطبق بوده است. و البته در طی سال های متمادی گذشته، دولت ها و ولایات در عین ستیز عینی و ذهنی با هم، آنها توانسته اند همزمان در یک وحدت حیاتی و پیوند ناگسستنی بقای نظامِ خود را کجدار و نریز حفظ نموده و همچنان به تاراج نان و انباشت بیشتر ثروت با آسودگی خاطر ادامه دهند. و این توافقات همیشگی در حالتی پیش رفته است که: همسوئی دوجانبه همچنان ممکن بوده، و ضرورت ائتلافِ مصلحتی حول رهبر را به دلایل بسیاری اجتناب ناپذیر می ساخته است. به هر تقدیر با آن وحدت های الزامی و همگام با آن پُر بودن دیگ آش رهبر، آشتی بر سر تعدیل قدرت و تقسیم ثروتِ بی صاحب گذشته بین مشتی غارتگر و جانی، تا حدودی نسبت به امروزِ رژیم و رهبر، که کفگیرشان به ته دیگ خورده است ساده بود. آنها با سیلی صورت زرد و ترسان خود را از بی اعتمادی به هم و همچنین مقابله با خیزش مردمِ عاصی و گرسنه و بیکار، سرخ حفظ کرده و به تبع همبستگی شان در عین ناسازگاری، بارهای بار زبان حقگوی پیشگامان در داخل را بریده، طیف وسیعی را به زنجیر کشیده و ترورهای زنجیری به راه انداخته و قتلعام 60 و 67 را فله ای سازمان داده اند که آبروئی برای کل نظام و پس از آن همه جنایات و جنگ 8 ساله و ...دیگر باقی نگذاشته است. و درست در چنین شرایطی رژیم قادر به دادن کوچکترین رفرمی نیست، زیرا هر عقب نشینی در این شرایط ملتهب و انفجاری به منزله فروریزی ستونی از قدرت و ایسجام است که دیگر بازگشت پذیر نیست. حال اگر باور داشته باشیم که صیانت ِنفس در چنین شرایط هولناکی و بی ثباتی برای هر عنصر زنده ای می تواند، قانون عام باشد؛ پس وحدت ولایت و دولت جندان زیاد به درازا نخواهد کشید. ای بسا در پشت پرده ژنو 2 ظریف برای نجات خود جناح های موتلف اش قرار و مدار تدریجی دک خامنه ای را طراحی کرده باشند. باید منتظربود و نتایج مذاکرات غیر علنی و پنهانی را دید. اما تکلیف ضلع مردم در این بازی مرگبار و نزاع حیاتی چه می شود؟ راستش این است که: دمار از روزگار سخت و سیاه مردم درآمده است. قریب 50% مردم تنها نان کافی برای زنده ماندن دارند و نه بیشتر! جنایت ضد بشری و فشار کمر شکن تحریم هاف توطئه های غرب و در رأس آن آمپریالیست آمریکای جنایتکار بوده است که هدف محاصره اقتصادی آنان دقیقا و تنها متوجه توده های ندار و شکنجه بخش تنگدستان و مزدبگیران و لایه های میانی کم درآمد است. در این توافقات ژنو: چنانچه با اعتماد سازی متقابل ادامه یابد، جای هیچ شک و تردید ندارد که رژیم ولایت هم می تواند در این گشایش مقطعی، دوباره نفس چاق و به جان مردم بیفتد؛ اما نباید فراموش کرد که با این فرصت همچنین تهیدستان و مزدبگیران زیادی نیز، نیروی مقاومت خود را بازتولید خواهند کرد. من هیچ خوشبینی ای به نظام شیعه و اصولا حکومت دینی ـ ایدئولوژیک ندارم. نگاه من تنها به سوی و سود مردمانی ست که کمترین امکان معاش هم از آنان توسط غارتگران ولائی و مُکلائی ربوده شده است. بیاد بیاوریم، توطئه ی تحقیر روحانی از مردم را با آن سبد گدائی را، خیل عظیم محرومین چگونه در صف های طولانی برایش همدیگر را..! پرسش: در کشوریکه مردم آب سالم برای نوشیدن نان کافی برای خوردن و امکان درمان دولتی ندارند! به راستی تمرکز بر روی تاسیسات اتمی با این هزینه های سرسام آور، جز خیانت علیه بشریت نیست؟