آقای کمیائی!

آقای کمیائی!
اگر شما با چشمان خود فقر، فلاکت و تبعیض در جامعه را دیده بودید؛ اگر دیکتاتوری و شکنجه های ساواک را تجربه کرده بودید؛ تفاوتی کیفی میان حکومت شاه و شیخ، حزب الله و ساواک نمی گذاشتید و قطعن در مقام دفاع از یک جمهوری دمکراتیک، لائیک و سوسیال قرار داشتید.
اگر "تقصیر" ما پیکار برای سرنگونی استبداد پهلوی بود؛ هرگز از آن پشیمان نیستیم. مبارزه شکوهمند ملت ایران برای خاتمه دادن به استبداد حقانیت داشت؛ ولی مردم در انتخاب جایگزین بخطا رفتند و آنهم معلول فقدان آزادی احزاب و اندیشه در دیکتاتوری پهلوی بود که با سیاست آزادی کشی، شعور مردم را در سطح گزینش شاه و شیخ حبس کرد!!!