سلام از بنده جناب چنگائی؛ فرمودید: «محور بحث کنونی ما اینجا تنها حول مفید بودن و یا مفید نبودن تقلیل و یا برچیدن شدن تحریم هاست!»/ نخیر :) محور بحث بر سر هول دادن یا هول ندادنِ مردم به جبهۀ پشتیبانی از آخوند امنیتی(روحانی) به بهانۀ برچیدنِ تحریم‌هاست، و اینکه شما چرا سعی داشتید برای برداشتن تحریم‌ها حمایت خود از آخوند روحانی رو اعلام کنید؟! / پرسیدید: «آیا ما در این جدال جدی سران، فرصت استفاده از آنان نزاع و ضعف آنان به سود خود را داریم یا نه؟» / من ندیدم در جایی فرصت‌های بدست آمده از اختلافاتِ حاکمان را نادیده گرفته باشم، نه یک بار و نه دو بار بلکه بارها وُ بارها عنوان کردم دلیل ندارد که برای استفاده از فرصت‌ها پرنسیب‌ها رو زیرِ پا گذاشته و بین بد و بدتر گزینۀ "بد" را انتخاب کنیم. ما برای مبارزه نباید فقط چشم به دستُ پای حریف بدوزیم و نقشِ "واکنشی" داشته باشیم باید به کمکِ
سلام از بنده جناب چنگائی؛
سلام از بنده جناب چنگائی؛
Anonymous
باید به کمکِ دست و پاهای "خود" تمرکز اون رو بهم بریزیم و این‌میان از هر نقطۀ ضعفِ طرفِ مبارزه هم نهایت بهره رو ببریم تا فرصتِ هر کنشی رو از طرف مقابل بگیریم و وادارِش کنیم به "واکنش" و دفاع و عقب‌نشینی، نهایتاً تا قبولِ شکست از جانب حریفِ مبارزه، به هیچ معامله‌‌ای تن در ندهیم همین! من میگم میدانِ مبارزه میدانِ معامله نیست./ از طرفی مشکل من همین تصوراتِ حیرت‌آوری بوده که بیشتر از سوی نیروهای چپ و بزرگانی مانندِ شما القا میشه: «در صورت قطعیت و بستن نهائی قرارداد با همان جهانخوران، این ستون عظیم یکجا و یکسره فروخواهد ریخت.»/ خُب با این حساب با چنین تصوراتی، دیگه نیازی به مبارزه نیست، همه‌چی بیریفه دیگه، می‌شینیم دست به آسمون میبریم تا به حقِّ پنج‌تَن، قردادهای نهایی با دستای حسن‌آقا کلیدساز قطعیت پیدا کنه و ستونِ عظیمِ ولایت یکجا و یکسره فرو بریزه./ سلامت باشید.