لوایی گرامی، آنان که چنین محیط هایی را تجربه نکرده اند، از مسایل آذربایجان بیخبر اند، تبعیض فرهنگی ندیده اند، نمی توانند دردنامه ها را درک کنند. اگر قرار است «نه»گفتن هذیان باشد پس من هم هذیان گویم. و افتخار میکنم که در برابر آنچه که دوست ندارم پاسخ هذیانی «نه» بدهم. چه سندی بالاتر از اینکه فرد بگوید«احساس امنیت نمیکنم. جواب بله میخواهند، دوست ندارم بدهم»؟ هر انسانی باید در محیط زندگی خود احساس امنیت کند. و به آنچه دوست ندارد پاسخ منفی دهد. بدون اینکه تحقیر و توهین بشنود، بدون اینکه مورد خشونت رفتاری و کلامی قرار بگیرد. من واقعاً متأسفم از برخورد سپهری گرامی که به خشونت کلامی، توسل جسته است.اگر خشونت در هر شکلی، علیه انسان شایسته نیست ، پس چرا باید خانم محترمی، و از سوی دیگر قلم به دستی، خود به خشونت کلامی و توهین متوسل شود؟ واقعاً برایم قابل هضم نیست.
لوایی گرامی، آنان که چنین
لوایی گرامی، آنان که چنین
آ. ائلیار
چه کسی گفته من باید محیط غیر مورد علاقه ام را دوست بدارم، و نگویم از چنین محیطی بیزارم، نگویم از دیدن آدمهایش حالم بهم میخورد،و احساس خفگی و عدم امنیت روحی و جسمی میکنم؛ و وضع بدی دارم؟ کسانی که مرا به سکوت در برابر زشتیهای محیطم وامیدارند دیکتاتورهای کوچکی هستند که اگر شرایطش را داشته باشند هیچ بعید نیست دست دیکتاتورهای بزرگ را از پشت ببندند. این مشکل جامعه ایران است که کارخانه ی دیکتاتورسازی ست. نه من، که نفی آن ام.