ائلیار گرامی! درد و رنج انسان

اینها چه ربطی به هنر و هنرمند و استقلال او دارد؟ شما با انسانی روبرو هستید که شدیدا از وضع زندگیش در رنج است و عذاب می کشد. من هم در بدو ورودم به اروپا و بدنبال مهاجرت ناخواسته و تبعید خودخواسته دچار هزاران مشکل اساسی بوده ام و هستم، بدون اینکه اذربایجانی باشم و "هنرمند" این مشکل را هزاران نفر دیگر هم داشته اند، زیرا اینها دردهای زایمان یک هویت جدید هستند و باید تحملشان کرد. حالا ما که هیولای تخیلی بنام "پانفارسیسم" نداریم و "انسان آذربایجانی" نیستیم و ارمنیها را هم قاتل بالفطره خودمان نمی دانیم، باید گناه را به گردن چه کسی بیندازیم؟ من تعجب چندانی از این برخورد بغایت نژادپرستانه شما نکردم، زیرا شما همان کسی هستید که در زیر نوشته ای که انسانها را حتی در "اندوه"شان هم به ترک و فارس تقسیم می کرد، کامنتهای ستایش آمیز نوشتید. ولی باور بفرمائید دامن زدن به توهم و پارانویای یک انسان دردمند نه تنها گرهی از مشکل او باز نمی کند، بلکه او را با سرعت از مسیر درست درمان دردش منحرف می کند. انسان، انسان است، سوء استفاده از آلام و رنجهای بشر در مسیر منافع حقیر قومی واقعا تأسفبار است.