«اکثریت مهاجران افغانستانی در

«ایجاد محرومیت و فشار به مهاجران افغانستانی در ایران، امر تازه‌ای نیست و متاسفانه در طول این سال‌ها حتی برای فعالان مدنی نیز عادی شده‌ است. بر اساس کنوانسیون ژنو ۱۹۵۱ و پروتکل الحاقی آن ، دولت‌ها موظف‌اند با پناهندگان همانند شهروندان کشور خود رفتار کنند و حداقل حقوق آن‌ها را در کار، بیمه، تحصیل، خدمات اجتماعی و... به رسمیت بشناسند. با این وجود، در ایران خصوصا از میانه دهه ۱٣۷۰ به این سو، روندی متباین حاکم بوده است. روندی که در موارد متعددی مانند توهین و تحقیر دانش‌آموزان افغانستانی در مدارس، فشار به مدارس خودگردان، ممنوعیت ورود مهاجران به پارک صفه در اصفهان، ممنوعیت زندگی مهاجران در برخی از استان‌ها، تبلیغات و کلیشه‌سازی رسانه‌های رسمی علیه مهاجران و مساله تحصیل کودکان مهاجر بی شباهت به آپارتاید و رفتارهای سبعانه نژادپرستانه نبوده‌است. بخش‌نامه جدید دولت نیز همگام با اعمال همین تبعیض‌هاست. لحن دستوری و ادبیات تَحکّمی این بخش‌نامه، پیش از آن‌که بر خواست دولت برای شفاف‌سازی کار مهاجران دلالت کنند، بیان‌گر موضعی کنترلی و پلیسی است. »قسمتی از مقاله حمیدرضا واشقانی فراهانی-فعال اجتماعی- مندرج در اخبار روز تحت عنوان"تبعیض‌های پیاپی؛ استدلال های بی اساس"
http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=61350