سپهری گرامی آقای توکلی گزارش

و سایت بیش از این انتظاری از ایشان نداشت. برای سایت موضوع این بود که «آنجا چه خبر است؟» ایشان از چند زاویه به پرسش ما پاسخ داده: 1- در باره ی فلسطینی ها و اسرائیلی ها. 2- موقعیت خود. 3- مسئله صلح و اعتراض به جنگ. 4- ادامه بحث تکمیلی در کامنتها.* برای من غیز قابل هضم است که بعد از 35 سال تجربه حکومت ایران، باز هم دوستانی با «پیشداوری» و «یک زاویه بینی»
و «تعصب» به مسایل برخورد میکنند. و در یک گزارش «آنچه میخواهند می بینند- نه آنچه آمده».هنوز که هنوز است یاد نگرفته اند «همه جوانب» را که در گزارش آمده مورد توجه قرار دهند و بدون تعصب به «چبود» نظر دوزند. با عینک پیشداوری و تعصب نمی شود پدیده را به تمامی دید، و پای منطق همیشه لنگ و شکسته است. «... هیچ ربطی به آن یکی تظاهرات ندارد.» آیا توضیحات در مورد هواداران اسرائیل که دخترشان هم آنجا سخنران بودند،«...هیچ ربطی به آن یکی تظاهرات [هواداران اسرائیل] ندارد.»؟ چرا نمی خواهیم چیزی را که قید شده ببینیم و داوری کنیم؟ و همیشه میخواهیم یک چشمان را ببندیم؟ وقتی ما در موردی چنین کنیم باید بدانیم که کار «قاضی های حکومت» در مورد زندانیان سیاسی ما هم یک چیز«طبیعی» ست. ما این یم و آنها آن. و هر دو از یک قماش. و برآمده از یک لجنزار. و نباید ادعای زندگی بهتری هم داشته باشیم. نشان میدهیم که لیاقتش را نداریم. و ضرورت دارد که 50 سال دیگر هم آخوندیسم را تجربه کنیم تا شاید بیاموزیم که «بدون تعصب و پیشداوری» پدیده ها را مورد مطالعه قرار بدهیم. و یک چشممان را نبندیم.
«... هیچ ربطی به آن یکی تظاهرات ندارد»! نه خیر، خیلی هم به آن یکی ربط دارد. فقط باید هر دو چشم را باز کرد، و ربط را دید. و پاراگراف را عمداً نفی نکرد.