جناب تبریزی:
زیاد قصد بحث ندارم فقط خواستم یادآوری کنم که اتفاقا برعکس نوشته شما تقریبا در تمام دنیا جنبشهای استقلال طلبانه خواستگاه ناسیونالیستی و در اکثر موارد زبانی یا دینی دارند. این جنبشها عموما حالت عکس العملی در برابر ظلم سیستم و ملت غالب را دارند که نمود این ظلم نیز اقتصادی، سیاسی و فرهنگی (و همه موارد) می باشد.
برای مثال در مورد همین بنگلادشی که نام بردید اساسا اوج مبارزات استقلال طلبی بر پایه زبانی و پس از ممنوعیت زبانهای غیر اردو در پاکستان متحد آن زمان اتفاق افتاد تا جایی که روز کشته شدن چند دانشجوی بنگالی در این اعتراضات به عنوان روز جهانی زبان مادری نامگذاری شده است.
واقعا چرا اینقدر تلاش دارید که با آوردن دائم اسم هیتلر در کنار فعالیتهای حق طلبانه فعالین ترک آذربایجانی به عمد جای ظالم و مظلوم را عوض کنید؟ کجای وضعیت این فعالین و ملت مظلوم آذربایجان شبیه هیتلر و حزب نازی
در آخر به نظر می رسد شاید اگر از زبانی آشناتر که برای فهمیدن کاملش نیازی به مطالعه اوستا و زند نباشد در نوشتارتان استفاده کنید، ادعایتان در دور بودن از تمایلات زبانی باورپذیرتر باشد.
با تشکر