من به صداقت نویسنده محترم در

از نظر تاریخی اگر حزب توده نمیبود کودتائی در کا رنبود و این چپ بود که انگیزه کودتا شد ونه ضعف دولت مصدق.
اما پرسش تاریخ هنوز مطرح است که.. این چپ چه میخواست ؟ تا چه اندازه خواستهای چپ عملی و بسود کشور ایران بود ؟نقش چپ در تاریخ ایران چه بود ؟


انچه چپ میخواست برپائی نظام سوسیالیستی بود و هست که با شکست روبرو شد.همه مردم ایران شاهد بودند که چپ ها
د رنظام گذشته در همه ادارات در همه سطوح و د رمطبوعات شرکت فعال داشتند.انها نبض جامعه را بهتر از هر کسی حتا از سازمان ساواک میشناختند.اما چه شد که ناگهان از اخوندی مرتجع دفاع کردند؟.از اخوند مرتجع انتظاری نبود ولی مردم از چپ انتظار داشتند چرا که مسلح به شناخت جامعه طبقاتی و دیالیکتیک بودند.یادمان باشد که حزب کومنیست اسپانیا با گذر از جنگ داخلی ادعای حزب توده در ایران را نداشت و پس از مرگ فرانکو از ازادی در اسپانیا دفاع کرد.
چپ در ایران هرگز سیاستی مستقل نداشته و هر گز چهره ای مردمی که مورد نظر مردم باشد معرفی نکرده است.رهبران چپ رفقا کیانوری /فرخ نگهدار و رفیق طبری بودند و همگی دعا گوی ارتجاع سیاه .
چپ هم اکنون نه برنامه ای دارد و نه دارای سازمان متحد اجتماعی است.هر جریانی ساز خود را میزند.
این چپ نخواست و یا نتوانست یک اعتصاب سرتاسری در ایران سازمان دهی کند و متاسفانه به هر طریقی از روحانی دفاع کرد و میکند.در حقیقت این امام زاده چپ هرگز معجزی نخواهد کرد.
گشتار در جریان چپ نیز یکی از فجایع محسوب میشود.اینکه ایا سازمان رجوی چپ است یانه بماند ولی انها خود را چپ میدانند و در این سازمان جنایاتی رخ داده که وحشت انگیز است. چپ و چپ روی به هر شکل و صورت چه دینی و چه ضد دینی زندگی اجتماعی مردم ایران را نابود کرده است.از کودتای 1299 تا سال 57 مردم ایران در امنیت بودند هر چند فقیر.
کشتار های کنونی نظام و تجاوز به مردم ایران و غارت ثروت های مردم ایران هر گز قابل مقایسه با دوران پهلوی و حتا قارجارها نیست.
اگر افتخاری باشد باید برای سلسله قاجارها و پهلوی باشد ونه برای چپی و دینی که همه چیز را چپه کردند.