میگذرد مایهء شرمساری و زبونی

بخوبی میدانید که همهء نشستهای ایرانیان با فرهنگ شرقی تعارفات و فرهنگ روبنایی، روبوسی و چنین و چنان آغاز و پایان می یابد، مرحلهء مهم و اساسی آن زمانی است که نشست ها پایان می پذیرند و هر کس به خانه برگشته است. تجربه نشان داده است که وقتی بحث جدی میشود، و تقسیم قدرت سیاسی و موضوع نقد و انتقاد که مایهء حیات هر دمکراسی و باعث رشذ فکری و ورزیدگی تئوری و پراتیک در عرصهء سیاسی هست، میشود، ماهیّت اصلی و صیقل نخوردهءِ افراد آشکار میشود، که من آنرا تجربه کردم که دمکراسی را در پوشش سکولاریسم به روش نظام اسلامی زیر پا گذاشتند، و میگذارند. من انتقادات خود را در رابطه با برنامه و فرهنگ سیاسی این افراد که خود را سکولار دمکرات مینامند، در نوشته ای در سایت ایران گلوبال انتشار دادم، گرچه من در مکاتبات فیس بوک از سوی فردی گمنام بنام آقای حسن اعتمادی که اکنون خود و خانواده اش را لیدر جنبش سکولار دمکراسی ایران میداند، به این نشست دعوت رسمی شدم، امّا نام مرا در لیست آن هزار نفر دعوت شده به نشست نوشته نشده بودند، چون از قبل انتقاد کرده ام. (گرچه اگر نام من هم در لیست می آمد شرکت نمیکردم)، این عمل افراد با رفتار علی خامنه ای و نظام جمهوری اسلامی چه فرق دارد !. در صورتیکه در دمکراسی های نیم بند هم، تشکیل چنین نشستهایی صرفأ به مناسبت پاسخگویی به انتقادت و اصلاح برنامهء سیاسی است. از این گذشته به جرآت میتوانم بگویم من بیش از همهء افراد در این نشست در مورد سکولاریسم نوشته و سخن رانده ام. آن موضوعی که مایهء نگرانی است، این هست که این افراد خود خواه و خود محور و کم سواد، بعضأ هم گمنام، خود را نمایندهء جنبش سکولار دمکراسی ایران مینامند، این انحصار طلبی و قبضه کردن پروسهءِ دمکراسی و جنبش سکولار دمکراسی از سوی این افراد، پیامدهای منفی جدی دارد. که باید به آن پرداخت و روشنگری کرد. موج آفرینی زود گذر این افراد و در رسانه های لوس آنجلسی بر این موج سوار شدن یک بیماری سابقه دار در تاریخ ایران هست که پروسهء دمکراسی و توسعهءِ فراگیر را سد کرده و سرزمین ایران را بی هویّت کرده و خواهد کرد. لینک در رابطه با این موضوع.
http://www.iranglobal.info/node/34334