مقایسه عشیره پرستان فارس، و

مقایسه عشیره پرستان فارس، و امت حزب اللهی را در این ماجرا به عیان میشود در تفکر ... آقای رازی دید. گروه اول از عامی تا عالمش، از داستانی مثل (گور پارس) بطور کاملا بیربط "توهین به پارس ها و یا فارسها" را بیرون میکشد. و معترضند که چرا در داستانی سگ پارس میکند! در صورتیکه به مخیله اش هم خطور نمیکند که بفهمد، که پارس کردن سگ در داستان جزء خصلت ذاتی آن است. و از نیاکانش به وی منتقل شده است. گروه دوم هر حرفی را به "توهین به مقام عظمای ولایت" و "اهانت به مبانی اسلام" تعبیر می کند، و بخوبی میداند که تحمیل فرهنگ و زبانش فقط در پناه دیکتاتور های اسلامی رژیم ممکن است. همانطور که گفتم، اگر بر نوشته جناب رازی بشود خندید، بر استدلالات هرز نامه نویسان قوم فارس، بنام هنر، فقط میشود زار زار گریست. سرنوشت جریانی که سطح استدلال و منطق فرهیختگانش این باشد، با همه ادعاهای سوپر مدرنش، چیزی جز