آقای اقبالی گرامی، من شخصا از اتحاد عمل همه سازمانهای دمکرات و سکولار بسیار خوشحال می شوم ولی وقتی نیرویی غیردمکرات وارد این اتحاد می شود، نمی توانم نگران نشوم. من آن چیزهایی را که در کامنت بالا نوشته اید قبول دارم ولی وقتی شما می نویسید: <همگی با برسمیت شناختن هویت سیاسی دیگری، تامین بی چون و چرای حقوق و مطالبات همه اقوام، ملل، اقشار اجتماعی، فرهنگی، دینی، مشارکت ملی همگانی در ایجاد آلترناتیو سکولار دمکراتیک نامتمرکز در ایران، مشارکت تعیین سرنوشت کشور و همپیمانی ملی ایرانیان همصدا شدند.> و حزب پان ایرانیست را هم جزو نیروهای سکولار دمکرات ردیف می کنید، این دقیقا نظر شماست و من هم نمی گویم که شما قیم کسی هستید، بلکه در مقابل این نظر شما، نگران می شوم و سوال می کنم که آیا حزب پان ایرانیست یک نیروی سکولار دمکرات است که در منشور بنیادی خودش، دین اسلام و آنهم فقط و مشخصا نوع شیعی آن را مبنا
نگرانی من هم از آنجاست که شما که از نظر من جزو نیروهای سکولار دمکرات هستید ولی با نقاط ضعف و قوت خودتان و تفکرات مخصوص به خودتان، به خاطر اعتقاد به تمامیت ارضی و یکپارچگی ایران، چپمتان را بر این حقایق می بندید و یک نیروی به غایت غیردمکراتیک را سکولار دمکرات می نامید. و نگرانی من از آنجاست که به این مسئله فکر کنم که اگر در فردای ایران، بخشی از کشور خواهان جدایی شود، آیا شما به خاطر همین تمامیت ارضی و یکپارچگی کشور، در کنار جمهوری اسلامی قرار نخواهید گرفت و برعلیه جدایی خواهان نخواهید جنگید؟ البته وقتی از شما صحبت می کنم، به عنوان یک نمونه است و این تفکر می تواند در میان بخشی از ایرانیان وجود داشته باشد و یا بوجود بیاید. یادم می آید وقتی از مرحوم داریوش همایون در این زمینه سوال شد، جواب داد که مملکت توپ و تانک و هواپیما دارد. ما جدایی طلبان را تحمل نمی کنیم. نگرانی من از آن است که شما و کسانی مانند شما هم به آن صف بپیوندند.