مبارزه چیست؟ مبارزه تنها این

کم نبودند انسانهایی که از رفاه به سوی «نه» گام گذاشتند. مریم فیروز شاهزاده به طبقه خود پشت کرد، صادق هدایت به طبقه خود پشت کرد. دکتر ساعدی نویسنده و دکتر براهنی و انسانهای زیادی که نتوانستند بنشینند و ناظر نقض حقوق انسانی در جامعه باشند. دکتر جواد هیئت نیز یکی از آنهاست که از رفاه بسوی «نه» برای دفاع از حق اولیه ی انسانی که همانا حق «زبان مادری» ست گام گذاشت. و با عشق نیز گام گذاشت. یادم هست دوره ی مبارزه ی مسلحانه به نویسنده ای که نامی داشت گفتیم چرا به مبارزه نمی پیوندید ؟ گفت:«همه نمی توانند چریک باشند. اسلحه ی بعضی ها نیز «قلم» است. و جنبش بدون این قلمها شکست میخورد. مبارزه در بعد فرهنگی کمتر از بعد نظامی نیست». و ما بعدها درک کردیم که حق با او بود. دکتر جواد هیئت و مانندهای او از مبارزان راه «تأمین حقوق انسانی حق زبان مادری» ما هستند. با تمام اشکالاتی که دارند و با تمام نقد هایی که میتوانیم برای اندیشه های آنها داشته باشیم. نام این نویسندگان و خاطره ی زندگیشان برای همه ما آموزنده و عزیز است. اینان هر طور که بودند فرزندان آذربایجان اند و خواهند ماند. فرزندان آذربایجان یکجور و یک شکل و یک قالب ندارند ، ما گلهای رنگارنگ داریم. من شخصاً همه را دوست دارم و از همه ی اینان آموخته و میاموزم. اکنون که حکومت ایران بخاطر همین «نه» از مرده اش نیز می ترسد برایم قابل درک است. حکومت های دیکتاتور بیش از هر چیز از همین «نه» ی به ظاهر کوچک خواب و آرامش ندارند. و میدانند اگر این نه ها همه گیر شود فاتحه یشان خوانده شده است.