خوب مشکل شما با این جمله که

«بهار عربی» منجر به جنگ داخلی سوریه شد ، 75 کشور جانب اپوزیسیون را گرفت و به آن کمک کرد و بعبارت دیگر در بحران داخلی سوریه شرکت کردند . با این وجود آنان نتواستند که حکومت سکولار بشار اسد را سرنگون نمایند . اما نتیجه این دخالت؛ فرزند نا مشروعی بود بنام «داعش » که اکنون بازیگران اصلی عربستان ،قطر، ترکیه ؛ اسرائیل و کشورهای غربی با ورق این «سگ هار» در حال بازیند. در حالی که داعش از سوریه تا عراق و لبنان یک تازی می کنند ؛غربی ها تنها به داد کرد ها که متحد غربی ها محسوب می شوند؛ رسیده اند ولی آنان دست داعش را عمدا باز گذاشته اند که همچنان یکه تازی نمایند. خوب در این وسط تحلیل اپوزیسیون(سرنگون طلب و یا اصلاح طلب ) ایران چیست؟ از سوی دیگر مذاکرات ایران و امریکا در جریان است که احتمالا به نتایجی هم خواهند رسید که این دو کشور سیاست ضدیت خود را نسبت بهم کاهش خواهند داد . این موضوع تقریبا قطعی بنظر می رسد .خوب اپوزیسیون اصلاح طلب از این وظیعت خوشحال خواهد شد . سرنگون طلب ها چطور؟ سئوال اخری که طرح می شود این است که چگونه سیاستی را باید در پیش گرفت که ایران سوریه و یا عراق نشود؟ یکی از مشخصات دوران کنونی این است که تغییر و تحولات سیاسی ، اجتماعی بسرعت جریان می یابد . امیدوارم که دوستان در این زمینه مطلب بنویسند و ان را به بحث بگذارند . وگرنه اینکه شاه خوب بود ویابد ؟ با سلطنت طلب ها و یا مشروطه خواه ها اتحاد کنیم ویا نه ؟ سرنگون طلبی خوب است و یا اصلاح طلبی و.. بحث قدیمی و خسته کننده ای شده است. آنچه بسیار مهمه ؛ دارا بودن « دید استراتژیک» نسبت به آینده است که بد بختانه اپوزیسیون «تک نفره» ایران فاقد آن است