در بیشتر کشورهای مترقی دنیا

.البته در ایران به اشتباه بعضی از اقلیتهای مذهبی سهمیه ویژه در مجلس دارند و همین یعنی قبول این مسئله که آنها با سایر مردم متفاوتند.در حالیکه کاندیداهای آنها نیز باید مانند سایرین بدون توجه به مذهب توسط تمام مردم انتخاب شوند.
تنها حقی که در این کشورها پذیرفته شده حقوق فرهنگی است.مانند آزادی زبان و ادبیات و موسیقی و رسانه و...در ایران تمام این حقوق رعایت میشود.چاپ روزنامه و کتاب به زبانهای محلی آزاده اگر سانسوری هست بخاطر زبان خاصی نیست بلکه به خاطر محتوی است.در رادیو وتلویزیون نیز زبانهای محلی محدودیتی در جغرافیای خود ندارند.طبق اصل 15 قانون اساسی تدریس ادبیات محلی(نه زبان محلی) در کنار زبان فارسی آزاد است و این آزاد بودن وظیفه ای بر دوش دولت نیست بلکه به اختیار خود اقوام میباشد.بنا بر این من اعتقادی به نقض حقوق اقوام گوناگون زبانی ایران ندارم.