آقای کرمی
لطفا شعر طولانی خودتان را که نوشته اید، بخوانید:
از ایران و از تُرک و از تازیان... نژادی پدید آید اندر میان/
نه دهقان نه تُرک و نه تازی بود... سخنها بکردار بازی بود/
من با آقای دوشوکی موافقم چون ادعای ایشان درست و بجا می باشد. مصرح اول کلمه ایران است که در حقیقت همان دهقان بوده؛ که در مصرح دوم آن را لو داده. در مصرح دوم ترک و تازی بجای خود هستند اما ایران تبدیل به دهقان شده، که نه از نظر شعری و نه محتوایی و نه ادبی، قابل توجیه نیست. در مصرح اول نیز لفظ "دهقان" بوده که برخی از مورخین متعصب آن را حذف و واژه ایران را گذاشته اند.
"دهقان" واژه دقیق و در متن شاهنامه است.
بر طبق لغت نامه دهخدا، دهقان مأخوذ از دهگان فارسی (ده + گان ، پسوند نسبت ) منسوب به ده ، و آن در قدیم به ایرانی اصیل صاحب ملک و زمین اعم از ده نشین و شهرنشین اطلاق می شده است بر طبق فرهنگ فارسی معین ا
شاهنامه سرشار است از واژه دهقان:
ز دهقان و تازی و پرمایگان / توانگرگ زید و گرانسایگان .
که جز مرگ را کس ز مادر نزاد / ز دهقان و تازی و رومی نژاد.
حتی فرخی نیز می گوید:
گویی که بیکباره دل خلق ربوده ست / از تازی و از دهقان وز ترک و ز دیلم .
هر کس به عید خویش کند شادی / چه عبری و چه تازی و چه دهقان .
در ضمن الان در قرن 21 همه ایرانیان متخصص و دکتر و مهندس و پروفسور شده اند و عیب دارند که بگویند اجدادشان کشاورز و دهقان بوده اند.