عزیزان من در کامنتی از ظرفیت

عزیزان من در کامنتی از ظرفیت زبانی‌ و فقدان آن در زبان فارسی‌ سخن راندم، بد نیست ببینیم فرق دنیایی نویسنده با دنیایی شعر و شاعری در چیست که این ( ظرفیت زبانی‌ ) در آن انعکاس می‌‌یابد، نویسنده بر خلاف شاعر، قدرت قضاوت خواننده و مخاطب را به چالش می‌کشد، خواننده باید با سلاح عقل، اطّلاعات، تجربه وارد عرصه‌ای شود که در آن میدان، قدرت استدلال وی، تجربیاتش به محک آزمایش گذاشته خواهند شد، این در حالی‌ است که دنیایی شاعری، دنیایی مونولوگ و تک صدا ئی است، گفتگو و دیالوگ در دنیایی شاعر، کمترین ارزش را دارد، .......... شاعر، با ذهنیت اسطوره ای، آن عالم پاسخ را برای انسان.... فراهم می‌‌آورد، نویسنده محصول دنیایی مدرن است که ( محصول پرسش ) است. دنیایی نویسنده، بازار فرش فروشان نیست ...........