ائلیار عزیز، مساله را پیچیده نکنیم. در اروپا وقتی ایده ای مطرح می شود، اول روی آن مطالعه می کنند. اگر ایده خوبی بود، می بینند که آیا شرایط آن آماده است یا می توانند آن شرایط را فراهم کنند؟ اصولا آیا آن ایده عملی ست یا نه. هر ایده خوبی ضرورتا عملی نیست. می تواند عملی هم نباشد.
متاسفانه ما راه دیگری در پیش می گیریم: هر چه پیش آید خوش آید! ما ایده ای را مطرح کرده و بلافاصله شروع به عمل می کنیم. اگر موفق شدیم که قهرمانیم و اگر موفق نشدیم و سرمان به سنگ خورد، با سر شکسته از کنار آن می گذریم و دوباره به جای اول برمی گردیم و درجا می زنیم. یا درستتر، به عقب برمی گردیم! ما در همین سایت از این نمونه ها بسیار داشته ایم.
بیایید بطور واقعی به مساله بنگریم.
ایران گلوبال یک سازمان سیاسی نیست، یک مؤسسه نیست، یک دولت نیست، یک جامعه نیست. یلکه یک سایت خصوصی است و متعلق به دوست عزیمان کیانوش توکلی.
برای اینکه این سایت به یک سایت چند زبانه تبدیل شود، اول باید کیانوش توکلی راضی شود. من و شما خوب می دانیم که سایت را کیانوش سر پا نگه داشته است. مخصوصا از لحاظ مالی. این سایت مخارجی دارد که باید تامین شود. حداقل 150 یورو در ماه.
سایت یک آگهی پشتیبانی مالی دارد که تا به حال صدها بار در صفحه اول قرار گرفته است و دهها هزار نفر روی آن کلیک کرده اند. من از خودم می پرسم همین دوستانی که انتظار دارند سایت چند زبانه شود، چند بار دست در جیبشان برده و به سایت کمک مالی کرده اند؟ من و شما خوب می دانیم که از تعداد انگشتان یک دست هم کمتر بوده است.
البته باید از دوستان تشکر کرد که با فرستادن مقاله و نوشتن کامنت به آن کمک می کنند، ولی آیا این برای سرپا ماندن یک سایت کافی است؟
اگر به ازای هر یک از کلیکها، هر کدام فقط یک یوروی ناقابل به سایت کمک می کردند، این سایت می توانست امکان مالی لازم را برای باز کردن صفحات مخصوص چندین زبان داشته باشد و حتی کسی را با پرداخت پول به کار گیرد تا کارهای آن را انجام دهد. ولی متاسفانه چنین نیست.
من نمی دانم چگونه می توان از سایتی که نه به آن کمک می کنیم و نه دولت است و نه سازمان سیاسی و مؤسسه، انتظار داشت که با نداشتن امکانات، خود را به سطح یک جامعه و دولت و مؤسسه ارتقا دهد؟
چگونه می توانیم از کیانوش توکلی انتظار داشته باشیم که ملک خصوصی خودش را در اختیار ما قرار دهد تا هر کاری که دلمان بخواهد با آن بکنیم؟
سؤال من این است که آیا ما به عملی بودن و امکانات چند زبانه کردن سایت فکر کرده ایم؟ آن را سنجیده ایم؟ یا تنها یک ایده خوب ارائه می دهیم و می خواهیم دیگران در خدمت ما باشند؟
قدری زمینی فکر کنیم. از اسب رویاهای خود پایین بیاییم!
شما "انتشار ماهانه 2 متن جدید و چاپ نشده ی غیرفارسی و بدون ترجمه" را پیشنهاد می کنید.
اولا چه کسی به من و شما و یا یکی دیگر این صلاحیت را می دهد که این دو زبان را تعیین کنیم.
دوما این کار حتی از نظر سازماندهی نیزعملی نیست. چگونه می خواهید تعیین کنید که چه کسانی و چگونه این ماهانه دو مطلب را منتشر کنند؟ سایت حدود 180 نفر کاربر کددار دارد. حتی اگر نصف این تعداد بخواهند این کار را بکنند، می شود 180 مطلب. با توجه به اینکه هر مطلبی حدودا یک هفته در صفحه اول می ماند، و چون صفحه اول گنجایش بیش از 50 مطلب را ندارد، بنابراین این صفحه دائما پر خواهد بود از مطالب به زبان های غیرفارسی.
ائلیار عزیز، این ایده تنها یک رویاست! اگر کیانوش توکلی بخواهد سایت را چند زبانه کند، تنها راه عملی و منطقی می تواند افزودن بخشهای مختلف خاص هر زبان بطور جداگانه باشد و این کار به امکانات مالی و نیروی انسانی نیاز دارد.
بیایید اول کیانوش را راضی کنید، سپس طرح آن را بریزید، برنامه اش را مشخص کنید، جزئیاتش را مورد مطالعه قرار دهید، امکانات انسانی و مالی و فنی آن را فراهم کنید و سپس آن را عملی سازید. این گوی و این میدان.
کیانوش یک بار در مورد کامنتها در دام: بیایید عمل کنیم تا ببینیم چه می شود، افتاد و فکر نمی کنم که دیگر به این آزمایشات تن در دهد.
مساله کامنتها حتی پیچیده تر است چون تنها از طریق فراهم ساختن نیروی انسانی کافی می تواند عملی شود. من راه حل دیگری نمی شناسم.
از اینکه طولانی شد، پوزش می خواهم.